سطح دخالت کارگران در شهرها و محلات مختلف متفاوت بود. در شهرهای حاشیه ای مثل قلعه حسن خان، شهریار، رباط کریم، ملارد، فردیس و…. درخط مقدم کارگران بیکار، دستفروشان و جوانان قرار داشتند و با توجه به شناخت همدیگر با هم هماهنگ عمل میکردند. شاهدی عینی در قلعه حسن خان میگفت در این مناطق شب ها خبری از نیرو های سرکوبگر نبود و شهر کامل در دست مردم بود. چند روز قبل که ما به آنجا رفتیم تقریبا تمام بانکها و عابر بانک ها، فرمانداری، فروشگاهای زنجیره ای مثل جانبو غیره سوخته و غارت شده بودند. در رباط کریم هم همینطور درگیری های خیابانی جنگی بوده ودر این شهرها کشته زیاد بوده، کارگرانی که شاغل بودند هر چند موقت در حلقه دوم خط بودند و کارگرانی که کار دایم داشتند البته قراردادی درسایه به صورت محافظه کارانه شرکت داشتند، البته درشهرهای کوچک مثل مریوان وشیراز وکرمانشاه شورش حالت عمومی بوده و باز بیکاران و جوانان در خط مقدم بودند.در تهران حضور زنان و جوانان چشمگیر بود. در تهران قشر متوسط هم درگیر ماجرا بود.
دراسلامشهر و بعضی مناطق کار تیمی بین کارگران ودانشجویان بوده واین ارتباط همچنان برقرار است. بعد از سرکوب از طرف همین تیم ها اعلامیه هم پخش شده. در کرج بویژه در گلشهر شورش عمومی بوده باز فقیران زیر خط فقر در خط مقدم بودند در همه این درگیریها بازنشستگان تامین اجتماعی در صف مبارزه بسته به توان خود شرکت داشتند.
دریک تحلیل کلی جوانان که عمدتا بیکار و یا تحصیلکرده بیکار که متعلق به طبقات فرودست بودند درخط مقدم بودند و زنان جوان نیز شجاعانه در کنارشان بودند.
جدا از اینکه قشر متوسط تا چه اندازه درگیر بودند یا نه اما، این شورش گرسنگان بود، طبقه ای که چیزی برای از دست دادن ندارد، نه کاری دارد که اخراج شود و نه درآمدی، و نه آینده ای و نمیتوان برای اینها خرده گرفت که چرا بانک را آتش زدند و… چرا نباید می سوزاندند؟ کدام یک از خدمات شهری در جهت رفاه آنان بود؟ کدام پول را در کدام بانک باید نگه میداشتند؟ جوانان در حاشیه ها یا مسافر کش هستند یا دستفروش و یا کارگران روز مزد و یا کارگران کارگاه های کوچک که بیشترشان تعطیل و نیمه باز هستند و یا درگیر باندهای مواد مخدر و الکل هستند. از اینها انتظار سازماندهی و اعتصاب عمومی ویا اعتراض متمدنانه نباید داشت. واقعیت اینکه لایه های مختلف کارگری در این مرحله حاضر به از دادن کار خود نیستند. شاید اگر این شورشها پایدار باشند شاهد پیوستن لایه های مختلف کارگران باشیم.
البته شاهدان عینی مخصوصا در تهران می گویند نیروهای خودِ حکومت را عامل خرابکاری و آتش زدن میدانند، چرا که دست آنها را برای سرکوب باز میگذارد.