(درج مطالب زیر ضرورتا به معنای پذیرش تمامی نطقه نظرات نویسندگان این مطالب نیست- سایت راه کارگر)
ویژه نامه خیزش انقلابی ژینا
خودپویی، دخالت آگاهانه و تداوم
تداوم هر وضعیت انقلابی به رغم مکانیسم اجتناب‌ناپذیری که شکل‌گیری آن را ممکن می‌سازد نیازمند
دخالت آگاهانه‌ی عناصر فعال در آن است. خودپویی اساساً به این معنا نیست که شرکت‌کنندگان در آن از بیان راهکارهای مناسب و مقتضی دست بشویند و بگذارند تا خود جنبش مسیر حرکت خود را بیابد. همین شرکت فعالانه برای این‌که پویایی یک جنبش حفظ شود خود بخشی از فرایند تکوین و تداوم است. ادامه مطلب
آیا در آستانه یک انقلابیم؟
طاها پارسا
این یادداشت می‌کوشد نشان دهد که در ایران چه خبر است؟ اعتراض‌های اخیر چه تفاوتی با اعتراض‌های پیشین دارد؟ آیا در آستانه یک انقلاب قرار گرفته‌ایمیا با یک انقلاب روبروییم؟ پیش از آن‌که به پاسخِ این پرسش‌ها ورود کنم، باید ۴ مقدمه ضروری را بیاورم. ادامه مطلب
بحران دولت یا وضعیت انقلابی؟
احمد قاضی
آیا انقلابی نامیدن وضعیت امروز ایران، نسبتی با واقعیتِ مادی و تکثر تنش‌های موجود در آن دارد؟ این یادداشت ملاحظه‌ای انتقادی درباره «انقلابی» نامیدن رویدادهای امروز ایران است. تقریباً یک ماه از آغاز رویدادهای ایران می‌گذرد، اگرچه این اعتراض‌ها به‌ویژه در خیابان نسبت به چند هفته گذشته کمرنگ‌تر شده است، ولی هم‌چنان به شکل مستمر در گوشه و کنار ایران ادامه دارد. بسیاری ادامه این اعتراض‌ها را مقدمه وقوع انقلاب دیگری برای جامعه ایران می‌دانند و معتقد هستند که شکل‌گیری این وضعیتِ انقلابی «قطعاً» دیر یا زود به نفی ساختار قدرت سیاسی منجر می‌شود و جامعهِ ایران را با یک تغییر «کلان» در همه ابعاد اجتماعی و اقتصادی آن مواجه خواهد ساخت. ادامه مطلب
در ایران شکل تازه و نوینی از انقلاب‌های پیاپی در حالِ شدن است
فرج سرکوهی
انقلاب علیه حکومتِ دینی، ــ با شاخصه‌های رانتی، نفتی، نظامی، توتالیتر و.. ـ پدیده‌ای نو و تازه در جهانِ مدرنِ پس از رنسانس است پس در بسترِ خود مضمون‌ها، تجربه‌ها، شکل و محتواهای نو آفریده و برای توضیحِ و تبیینِ نظری خود به مفاهیم و نظریه‌های نو در عرصه تئوری انقلاب نیاز دارد
دیگر اعتراض، نه هنوز انقلاب؛ دغدغه های دوره سرنوشت ساز گذار
شهاب برهان
نسل دومی که پدران و مادران شان را نفرین می کردند که چرا انقلاب کردید، حتا اگر هنوز منطق ناگزیری یک انقلاب را نفهمیده باشند و ندانند که انقلاب را نمی کنند، انقلاب می شود و با تحمیل حکومتی که تن به اصلاحات نمی دهد شکل می گیرد، دست کم برای نجات جان و امروز و فردای فرزندان شان که اینک برای به دست گرفتن سرنوشت خود، در برابر گلوله و حبس و شکنجه سینه می گشایند و اسطوره تاریخ نوین می نویسند، کم ترین کاری که می باید بکنند، پیوستن به این جنبش انقلاب و همدوشی و همگامی و همرزمی با فرزندان شان و
برای فرزندانشان است. ادامه مطلب
انقلاب جاری و قهر اجتماعی
درباره‌ی جنبش مهسا
امین بزرگیان
جامعه‌ی ایران امروز درون یک «انقلاب» است. این گزاره واقع‌بینانه‌ترین توصیف از شرایط امروز است. در این مقاله سعی خواهد شد درباره‌ی این گزاره‌ی خبری و توصیفی توضیحی مختصر داده شود. شرح این موضوع می‌تواند به این سؤال نیز پاسخ دهد که سرنوشت اعتراضات حال حاضر در ایران به کجا می‌رسد و چه نتیجه‌ای در بر خواهد داشت؟ جامعه‌ی ایران چندی است انقلابی را آغاز کرده که آنچه امروز در خیابان‌ها می‌گذرد، لحظه‌ای از فاش شدن آن است. انقلاب متأخر با همه‌ی تفاوت‌ها در شکل بیان و کنش‌گرانش، مجموعه‌ای از نیروها و اعتراضات تاریخی است که می‌تواند ایران معاصر را توصیف کند. آنچه اهمیت دارد این است که نیروهای متعدد و مختلفی در این انقلاب، فعال‌اند که هربار بخشی از این انقلاب را «نمایندگی» می‌کنند. ادامه مطلب
فصل جدید سیاست‌ورزی در ایران / پرویز صداقت
چشم‌اندازهای خیزش ژینا
مبارزات انقلابی، اما غیرمتشکل، از آن دست که طی چند ماه گذشته در ایران شاهد بودیم احتمالاً در جریانِ پیش‌رویْ سخنگویان خود را خواهد یافت و از میان این سخنگویان به‌تدریج رهبرانی که پای در میدان مبارزه دارند زاده می‌شوند. مبارزات امروزی ایرانیان پیشینه‌ای طولانی دارد و بسیاری از سخنگویان بالقوه‌ی آن، کنشگران حقوق بشر، آموزگاران، کارگران، وکلا، دانشجویان، روشنفکران و فعالان صنفی هستند که هم‌اکنون عمدتاً در زندان‌اند. همان‌گونه که رهبران مبارزات مردم افریقای جنوبی علیه آپارتاید در زندان بودند. آنان رهبران واقعی مبارزات امروز هستند.
تشکیل ائتلاف و ایجاد نهاد مؤثر رهبری‌کننده، نه از خلال توییت‌نوشتن در فضای مجازی یا تصویرسازی در شبکه‌های ماهواره‌ای، که از دل سالیان سال مبارزه در میدان‌های واقعی به دست آمده و به دست خواهد آمد. باید امیدوارم باشیم و بکوشیم تا کنشگران آگاه قادر باشند ضمن استمرار خیزش «زن، زندگی، آزادی» مسیر مستقل خود را برای آزادی و عدالت اجتماعی در ایران پی بگیرند و توأمان به امپریالیسم و استبداد «نه» بگویند. ادامه مطلب
منیع سایت اقتصاد سیاسی
«عدوی تو نیستم من انکارِ توام»
احمد شاملو
اسلام سیاسی، جنبش «زن، زندگی، آزادی» و بازپس‌گیری
مفهوم انقلاب
مهرداد وهّابی
مقدمه
اسلام سیاسی در دهه چهل میلادی پا گرفت و هدف اعلام شده‌اش «احیا‌گرایی اسلامی» (Islamic Revivalism) یا بازگشت به ارزش‌ها و شعائر صدر اسلام بود (نگاه کنید به کوران، 2018 (1) ؛ و وول وسون، 2019) (2) . گفتمان این جنبش رجعت به گذشته و نه ساختن آینده توسط انقلاب اجتماعی بود. تنها با تأسیس نظام جمهوری اسلامی در ایران در پی انقلاب ۱۹۷۹، اسلام سیاسی «انقلابی» شد. قدرت‌گیری روحانیون در ایران منبع الهام بخش انقلاب
اسلامی چه در میان اهل سنت و چه در میان پیروان فقه امامیه در منطقه خاورمیانه و آفریقای شمالی گردید. بدینسان اسلام سیاسی با عاریه گرفتن واژه انقلاب متجدد شد و «احیا‌گرایی اسلامی» را همچون جنبش انقلابی معطوف به ایجاد نظمی نو معرفی کرد؛ نظمی نو که می‌باید با رجعت به گذشته اسلامی بنا شود. ادامه مطلب
اعتراضات ایران، اپیزودهای انقلابی از مشروطه تا امروز
محمدعلی کدیور 1
اعتراضات زن، زندگی، آزادی در سه ماه گذشته نقطه عطفی در مبارزات سیاسی در کشورمان در دهه‌های گذشته بوده است. این اعتراضات مشخصا مطالباتی را درباره حقوق زنان، ستم قومی، و تغییر نظام سیاسی از جمهوری اسلامی مطرح کرده‌اند. گروه‌های مختلفی از جمله زنان، کردها، بلوچ‌ها، ترک‌ها، دانشجویان، دانش‌آموزان، معلمان، کارگران، وکلا، پزشکان، هنرمندان، ورزشکاران، و روحانیان اهل سنت در این اعتراضات شرکت کرده‌اند.
اعتراضات فعلی که با کشته شدن ژینا امینی در بازداشت گشت ارشاد آغاز شدند تاکنون موفق به تولید شعارها، نمادها، آثار هنری فراوان، و همچنین بعضی گروه‌های سیاسی و اجتماعی جدید شده‌اند. ادامه مطلب
یک ملاحظه انتقادی
کنش انقلابی در یک وضعیت غیرانقلابی
احمد قاضی
یک جنبش اجتماعی صرفاً با وضعیتِ ذهنی انقلابی شکل نمی‌گیرد، بلکه این
مادیت جنبش اجتماعی است که به وضعیت انقلابی شکل میدهد.
باید در مبارزه دوراندیش بود و
موقعیتِ زمان و مکان را [کاملاً]
در نظر گرفت و هرگز کسی را
برای انجام عملی که متضمن
«مرگ حتمی ولی موفقیتِ
مشکوک» است تشویق نکرد، چون
هیچ چیزی به اندازه جانِ آدمی
گرانبها نیست.
حسن تقی‌زاده
باز یک اعدام تراژیک دیگر؛ نامی جدید در فهرست طولانی اعدامی‌های این تاریخِ کوتاه اما دهشتناک، که رد خون را در نقطه نقطه این سرزمین از شمال تا جنوب، از غرب تا شرق پراکنده کرده است. با هر اعدام تازه اما، ما هنوز مثل اولین برخورد تاریخی با خبر اعدام شوکه می‌شویم؛ دقیقاً مثل روزهای دهه بلندِ ۶۰ که به اندازه یک قرن طول کشید. شوکه شدن نه از ناباوری که «نه این یکی دیگر» امکان ندارد؛ شوکه شدن بیشتر از این همه درد که چرا هیچ پایانی نمی‌توان برای آن متصور شد. ادامه مطلب
