فلسطینی ها، کردها و سر درگمی
دو ملت خاورمیانه برای بقای خود در برابر قدرت های استعماری فاشیست در حال مبارزه هستند. هر دو در رابطه با وضعیت خود از سوی به اصطلاح “جامعه بین المللی” با بی تفاوتی خود خواهانه روبرو می شوند و هر دو خواستار همبستگی بین المللی مردم عادی در سراسر جهان به عنوان تنها نیرویی که میتواند به تغییر قدرتهای مخالف آنها کمک کند، هستند. اما همبستگی بین این دو ملت در منجلاب سر در گمی فرو رفته است. این آشفتگی به عمد توسط قدرت هایی که آنها را تحت فشار قرار میدهد تغذیه شده و از بین بردن این سر درگمی بخشی اساسی از مبارزات هر دو ملت کرد و فلسطینیان است.
هر دو خلق مورد حمله یک کشور مسلح قدرتمند قرار گرفته اند که عزم براز بین بردن آنها و فرهنگشان را دارند. هر دو ملت با هدف شکستن اراده و همچنین دستیابی به پاکسازی قومی ” با جابجائی های گسترده” روبرو شده اند. هردو ملت شاهد حملات گسترده نظامی به شهرهایشان بوده اند که تلفات غیر نظامی زیادی را به همراه داشته و آسیب روحی گسترده ای بعنوان میراث بر جای گذاشته است. در حالیکه خشونت علیه آنها نه تنها تحمل بلکه تشویق شده است اما هر دو ملت شاهد استفاده قدرتهای جهانی از سیستم حقوقی بعنوان ابزار دیگری برای حمله بوده اند. دو ملت با تخریب عمدی محیط زیست شان توسط قدرتهایی روبرو شده اند، که از این جنگ افزار همچون سلاح دیگری برای کنترل رودخانه هایی که زندگیشان به آن وابسته است، استفاده کرده اند، (هر دو درزیر درختان زینون و برای عزیزانشان گریه کرده اند) و متاسفانه هر دو ملت، در دیدی وسیع تر، دیگری را مطرود تلقی کرده است. هر دو ملت در نتیجه تصمیماتی که توسط قدرتهای بزرگ امپراتوری جهان گرفته شده است، به ترحم اشغالگران متخاصم رها شده اند و رهبران این قدرتها حتی اکنون از پذیرش مقاومت و مبارزه آنها خود داری میکنند.
قتل عام این هفته در فلسطین بدنبال سرکوب شدید توسط یک دولت قومی- ملی گرای راست و با حمایت افراطی ترین ملی گرایان این دولت صورت گرفت. عامل اصلی آن اخراج قریب الوقوع خانواده های فلسطینی از خانه و کاشانه خود به عنوان بخشی از پاکسازی اورشلیم شرقی بود. یکی از آن خانواده ها که سالها ایستادگی و مبارزه اش در سراسر جهان زبان زد شده است، نام ال کرد را یدک می کشد- شاهدی بر ریشه آنها در کردستان. در طی قرنها ، بسیاری از کردها، فلسطین را سرزمین خود ساخته بودند ، و با وجود اینکه پیشینه قومی هیچ تفاوتی در درستی پرونده آنها ندارد، این پیوند یاد آوری دیگری را نشان میدهد که دو ملت در مبارزه ای مشابه علیه ظلم وستم میجنگند. محمد ال کرد نوشت: ” ما برای آزادیمان شعار میدادیم، آنها ( ملی گرایان اسرائیلی ها ) مرگ بر ما شعار میدادند. سیاستمداران کرد در حزب دمکراتیک خلقها کاملا نیاز به ایستادن در کنار مردم ستم دیده فلسطین را درک میکنند. اما مشاهده بحث در میان کردها در باره حمایت یا عدم حمایت آنها از فلسطینی ها و همچنین خصومت برخی فلسطینیان نسبت به کردها دلسرد و نگران کننده است. همیشه این گونه نبوده است. سازمانهای آزادیبخش فلسطینی بویژه- بخشهای مارکسیست آن، جبهه خلق برای آزادی فلسطین و جبهه دمکراتیک برای آزادی فلسطین- رل عمده ای در آموزش گریلاهای پ ک ک داشتند و 13 کادر پ ک ک در جنگ علیه اشغال لبنان توسط اسرائیل در سالهای 1982 جانشان را از دست دادند. (هر چند با کمال تاسف جبهه دمکراتیک برای آزادی فلسطین بعد ها توسط صدام حسن مصادره شد).
اسرائیل و ترکیه هر دو تلاش میکنند که از هر موقعیتی در جهت منافع خود استفاده کنند. بسیاری از اسرائیلی ها کردها را انعکاس تصویر به دقت بازسازی شده خود می بینند، تصویر قربانی ای که برای بقا خود در برابر همه چالشها می جنگد، بویژه اینکه کردها داعش را شکست داده و از خود در برابر رژیمی دفاع میکنند که به اعتبار مسلمانی خود می بالد.
ارتباط با کردها برای اسرائیل به عنوان منبع روابط عمومی خوبی تلقی میشود و اسرائیلی ها دوست دارند پرچم کردستان ( جنوبی/عراق) را به اهتزاز در آورند. اسرائیل در طی دهه های متمادی به طور فعال از کردها در عراق حمایت کرده است و آنها را نیرویی مهم علیه قدرت های عربی می داند. تنها کشوری که از همه پرسی استقلال کرد های عراق در سال 2017 استقبال کرد، اسرائیل بود.
برخی از کردها فریب این نمایش فرصت طلبانه دوستی را خورده اند، طوریکه توانسته اند این واقعیت را نادیده بگیرند که اسرائیل پ ک ک را تروریست میداند و اینکه اسرائیل در دستگیری عبدالله اوجالان نقش داشته است . اسرائیل روابط فرصت طلبانه ای با آذربایجان دارد و یکی از تامین کنندگان عمده اسلحه آنهاست. هواپیماهای بدون سرنشین اسرائیلی نقش مهمی در جنگ وحشیانه اخیر علیه ارامنه در قره باغ داشتند. اسرائیل نمی خواهد با به رسمیت شناختن نسل کشی ارامنه، روابط خود با آذربایجان و یا روابط متغیر خود با ترکیه را به خطر بیاندازد. ریاکاری بنیامین نتان یاهو فقط با رئیس جمهور ترکیه اردوغان قابل مقایسه است که عوامفریبانه برای قرار دادن خود در راس جهان اسلام و جلب حمایت به عنوان ناجی مظلوم اسلام، سر و صدا راه انداخته است. بر اساس گزارش آناتولی، آژانس خبری دولتی ترکیه، امام مسجد الاقصی که بارها توسط نیروهای اسرائیلی مورد هجوم قرار گرفته از اردوغان برای سخنرانی گرانبهایش، قدر دانی کرده. این خبر گزاری همچنین می افزاید که ترکیه دعوت وزیر انرژی اسرائیل برای شرکت در کنفرانس دیپلماسی بین المللی در ماه ژوئن را لغو کرده است.
پیش از اینکه مسئله فلسطین به صحنه جهانی برگردد، اردوغان با وجود اینکه کاملا از ظلم روز افزون علیه فلسطینیان آگاهی داشت، در حال بازسازی روابط ترکیه –اسرائیل بود و با تمام سخنان عوامفریبانه و لفاظی هایش درگذشته هم روابط تجاری و نظامی فشرده ای با اسرائیل داشت. این روابط قابل توجه است و هرگز متوقف نشده است.
در ماه دسامبر مشاور ریاست جمهوری ترکیه در امور خارجه به صدای آمریکا گفت: صنایع دفاعی ترکیه و اسرائیل می توانند پا به پای هم به پیش بروند. تنها فراخوان و خواست اردوغان از اسرائیل اینست که دولت اسرائیل همه اقدامات و سیاست هائی که ترکیه علیه کردها انجام میدهد را در پیش بگیرد.
مسئله پیچیده تر اینکه امروزه رهبران فلسطینی بر خلاف دوران پیشین، نزدیکتر به دولت ترکیه هستند بویژه حماس که کنترل غزه را در دست دارد. اما کنار گذاشتن مبارزات مردمی فلسطین طی چندین دهه علیه ظلم و ستم اسرائیل بخاطر سیاستمداران غزه و یا رام الله اشتباه خواهد بود. مبارزه برای آزادی فلسطین مبارزه ای طولانی و فراتر از حماس و الفتح بوده است. نقطه قوت آن مقاومت مردم در خیابان ها یا امتناع از ترک خانه هایشان است که نیاز به حمایت بی دریغ دارد. نگرانی کردها که تجربه تحمیل مستقیم سیاستهای اسلامگرایانه را دارند و نزدیکی بین حماس و اردوغان را مشاهده میکنند، قابل درک واجتناب ناپذیراست، اما حمایت آنها از جنبش فلسطین بسیار با ارزش است زیرا می تواند به کاهش روایت تفرقه افکنانه اسلام گرایان در فلسطین و ترکیه و به تقویت ماهیت اساسی ضد استعماری مبارزه فلسطین کمک کند، و همچنین تلاش های ریاکارانه اردوغان برای جلب حمایت از طریق نشان دادن خود به عنوان حامی واقعی مردم مظلوم را بر ملا سازد .
پیوند میان مبارزات فلسطین و کردها نیز در اغلب حمایت های بین المللی از بین رفته است. همچنین نکته قابل توجه این است که برای کمپین های دفاع از مبارزات کردها بدست آوردن حتی بخشی از همان سطح از پشتیبانی که برای مردم فلسطین نشان داده می شود، تا حد زیادی مشکل است. فعالان کرد برای آگاهی رسانی از وضعیت مردم کرد در سطحی که برای فلسطینیان وجود دارد، مسیری طولانی در پیش دارند- که البته به این معنی نیست که در موقعیت فلسطینیان چیزی برای حسادت وجود دارد.
تصاویر منتشر شده از غزه و اورشلیم باعث ایجاد همدلی گسترده و به رسمیت شناختن روز افزون حق مقاومت فلسطینیان میشود. اما مبارزه فلسطین نیز به عنوان بخشی از مبارزه گسترده علیه قدرتهای امپریالیستی و سرمایه داری است که نظم فعلی جهانی و ستم بوجود آ مده را تقویت میکند. با توجه به این شناخت باید به درک پیوند مبارزات مردم فلسطین با مبارزات دیگر علیه این سیستم، از جمله مبارزات مردم کردستان پی برد.
هنگامیکه اسرائیل نیروهای خود را به غزه می فرستد، توجه رسانه ها به آنجا کانونی میشود. در حالیکه ترکیه به حمله به کردستان عراق (جنوب) بدون اینکه توجه جهانی جلب شود، عملا ادامه میدهد. ارتش ترکیه همچنان به بمباران و فرستادن نیرو به کوههای کردستان عراق ادامه داده ، وعده میدهد که چریکهای کرد را از بین خواهد برد و درعین حال همزمان رویای ترکیه بزرگ را که مناطق وسیعی از عراق و سوریه را شامل می شود نوید میدهد. دولت ترکیه با استفاده از کنترل خود بر فرات و محروم کردن کل منطقه از آب ضروری (تعرضی که بسیار مورد غفلت واقع شده است) به تلاش های خود برای تحمیل حکومت خود بر مناطق وسیع تری از شمال سوریه ادامه میدهد. ترکیه در درون مرزهای خود در حال انجام عملیات نظامی در درسیم، و آتش زدن جنگلها می باشد که به مدت پنج روز در حال سوختن است. درحالیکه جلسه محاکمه دوباره حزب دمکراتیک خلق پس از پایان قرنطینه شروع می شود، دفتر حزب در آنکارا توسط مردانی که سنگ پرتاب میکردند مورد حمله قرارگرفت. حزب دمکراتیک خلق ها ادعا میکند که دوربین ها بی عملی عمدی پلیس را نشان میدهد. در همین حال یکی از روسای مافیای محکوم شده ، اعضای دولت ترکیه را به فساد مالی و همکاری با مافیا متهم میکند.
فعالان کرد در حال سازماندهی مجموعه ای از اقدامات برای جلب توجه جهانیان به حمله ای که رژیم اردوغان در همه جبهه ها به موجودیت آنها وارد کرده است ، می باشند. این اقدامات شامل چهار هفته تظاهرات در مقابل اتحادیه اروپا ، تظاهرات در مقابل کنسولگری آمریکا بر علیه پاداش هایی که برای سر سران پ ک ک گذاشته اند، در کنار سایر رویدادها در شهرهای مختلف اروپا. تمرکز اصلی کمپین فعالان کرد، جنگی است که ترکیه در جنوب کردستان به راه انداخته است، در عین حال این اقدامات به مجموعه حملات ترکیه می پردازد زیرا سازمان دهندگان نحوه ارتباط همه چیز را می فهمند.
با این حال، جامعه کردها پاسخ محدودی در قبال این اقدامات میگیرد و این کمپین تحت الشعاع اکثر کسانی که برای فلسطین در خیابانها هستند، قرار خواهد گرفت. این ناتوانی در پیوند بین دو جنبش بر استحکام سازمانی و بر توانایی متحد کردن هر دو مبارزه ( فلسطین و کرد) همچون بخشی از مبارزه بزرگتر علیه امپریالیسم و سرمایه داری تاثیر میگذارد و یافتن راه حل های اساسی علیه تکرار ستم هایی که مردم علیه آنها می جنگند را دشوارتر میکند. در اینجا ، رویکرد کردی که از ایده های عبدالله اوجالان شکل گرفته است، می تواند نقش مهمی داشته باشد. اسرائیل هشدار وحشتناکی را ارائه میدهد که هنگامیکه مردم ستم دیده در جستجو برای بیرون آمدن از وضعیت ستم دیدگی همان ساختاری را باز سازی میکنند که خود از آن فرار کرده اند، چه اتفاقی خواهد افتاد. این واقعیت که یهودیان مورد ستم واقع شده اند، باعث نمی شود که ملی گرایی قومی یهود قابل قبول/خوشایند تر از سایر ملی گرایان قومی باشد. برای اوجالان این مساله مستلزم تغییر عمده رویکرد می باشد. مردم نمیتوانند با ایجاد کشور ملی خود که سبب تسلط آنها بر دیگران شود، به آزادی دسترسی یابند. آزادی از پیوند و همکاری با یکدیگر برای ساختن جامعه ای فرا گیر بر پایه دموکراسی رادیکال امکان پذیر است.