هنوزچند ماهی از شیوع ویروس کرونا نمیگذرد که شاخص های مالی جهان سرمایه، سقوطی فاحش را شروع کرده اند. اکنون تقریبا تمامی کشورهای جهان برای نجات سیستم بربریت بودجه های چندین صد میلیاردی جهت مهار شیوع ویروس کرونا تصویب و بانک های بزرگ و معتبر نرخ بهره های خود در حمایت از بازارهای توزیع و و فروش اجناس کارخارنجات به صفر رسانیده و تاخیر بازپرداخت اقساط مشتریان خود را برای چندین ماه به رسمیت شناخته اند.
بانک مرکزی اروپا آماده از تصویب بسته حمایتی جدیدی خبر داده و آنژلا مرکل رئیس کشور آلمان که بزرگترین اقتصاد اروپا را رهبری میکند گفته است ۱۵۰ میلیارد یورو نقدینگی به بازارها تزریق می نماید و ۶۰۰ میلیارد یوروی دیگر اعتبار برای حمایت از کسب و کارهای این کشور در نظر گرفته خواهد شد. در سایر کشورهای اروپائی وضع به همین منوال است.
افت شاخص ها و ریزش آنان نه تنها در اروپا بلکه در آسیا و آمریکا وحشت ناک خود را نشان میدهد، تا جائی که اکنون شاخص “داوجونز ایدانستریال اوریج” با ۳.۰۴ درصد سقوط نسبت به روز قبل و شاخص “اس اند پی ۵۰۰” و دیگر شاخص مهم بورسی آمریکا یعنی ” نزدک کامپوزیت” با ریزش ۰.۲۷ درصدی مواجه بوده اند.
با این حال تحلیل گران معنبر سرمایه جهانی خاطر نشان میسازند گرچه دولت ها و بانک های مرکزی به دنبال حمایت بیشتر از اقتصاد خود هستند اما ریسک ورود اقتصاد جهانی به رکودی کاملا واقعی ، فراگیر است.
ویروس کرونا ضربات مهلک خود را تنها بر اقتصاد جهان وارد جهان وارد نکرده ما هنوز نمیتوانیم از پیامدهای واقعی این ضربات بر سرمایه داری جهانی بروآوردی دقیق داشته باشیم، اما این ویروس بر پیکر خرافات و مذاهب بشدت عقب مانده نیز ضربات جبران ناپذیری وارد کرده و میکند. نتایج تضاد “طب اسلام” و طب علمی یکی از آنهاست، عقب نشینی بخشی از روحانیت و جریانات درون حاکمیت رژیم اسلامی و موضع گیری های آنان علیه “طب اسلام” خود یکی از دست آورد های این ضربات میباشد. چنین ضرباتی که موجب بسته شدن حرم های مقدس مذهبیان شده اند هنوز بصورتت بزر افشانی خود را نشان میدهند، و در آینده حتما این بزرافکنی های نه تنها در عرصه های اجتماعی بلکه در عرصه های اقتصادی و سیاسی خود را بروشنی نشان خواهند داد.
لذا گرچه ویروس کرونا موجب بیماری صد ها هزار نفر در جهان و کشته شدن هزاران نفر شده است، اما خسارات انسانی این بیماری هنوز به اندازه خسارت جنگ های خانمان سوزی مثل سوریه نیست، و هنوز با خسارت انسانی جنگ ایران و عراق، که موجب کشتار 500 هزار نفر گردید فاصله فاحشی دارد، هنوز آثار کشتار جنگ ویتنام و صد ها جنگ دیگری که جهان سرمایه داری تحمیل بشریت کرد بر روان مردم جهان باقی میباشد. نتایج همه آن جنگ ها هر چه بود، سرمایه داری جهانی فوائد سرشار آنها را به غارت برد.
اکنون مردم از ترس ابتلا به بیماری و گسترش آن نه تنها از ارتباطات خود بشدت کاسته، بلکه حتی قادر به مبارزه برای دست یابی به درخواست های اولیه اجتماعی خود نیز نمیباشند.
در این شرایط سخت و درد آور متوجه رشد یک پدیده همکاری و همیاری های کمونیستی در عرصه های مختلف انسانی و اجتماعی میباشیم ، نیروهای انسان دوست داوطلب برای نجات جان همنوعان خود از جانشان مایه میگذارند، روابط انسانی گرچه دچار تزلزل ارتباطی شده اما هر چه بیشتر تعمیق میابند. ارزشمند شدن کارگر، و علوم و خدمات انسانی، موجب شده اند تا بیشتر نگاه های انسانی به دستان پرستاران، دکترها، کارگران و محققین متمرکز گردند. گرچه ماهیت سرکوب دولت ها تغییر ننموده اما متوجه هستیم که زندانیان زیادی آزاد شده اند، ادامه روند مبارزه مردم با کرونا موجب دگر گونی های بیشماری در درخواست های مردم خواهد داشت و این سیاست مداران هستند که میباید خواست مردم را که در حقیقت یک خواست سوسیالیستی میباشد را تامین نمایند.
آنان باید بدانند تولید نه برای سود، بلکه برای خدمات انسانی مد نظر است.
پس کرونا را به فال نیک بگیریم و از دستآوردهای آن دفاع نمائیم. سیستم سرمایه داری دیگر نمیتواند پاسخگوی نیاز بشرت باشد. تنها راه نجات بشریت، از وقایع اینچنینی و بد تر از آن سیستم جهانی کار، علم و سیاست در ابعاد بزرگ جهانیست که میتواند جایگزین سیستم چپاول و نیرنگ سرمایه داری گردد!
ایده چپاول پس از کرونا نخواهد مرد، اما بسیار بیشتر از گذشته ضربه پذیر است، بر ایده های انسانی پای فشاریم از کار و از خود یعنی کارگر دفاع نمائیم و ایده جهانی بهتر را به تثبیت کنیم!
ر.باقری