“عجل سنگ است و آدم مثل شیشه”
ملیحه تیره گل در حلقه دفترهای شنبه در لسآنجلس. در کنار شهریار مندنیپور
دوستان و رفقای گرامی،
با کماال اندوه و تأثر خبردار شدم که ملیحه تیره گل، بانوی پر لطافت و پرکارِ شاعران در تبعید، روز جمعه، دوم خرداد 1399 (برابر با بیست و دوم ماه می 2020) در تگزاس (آمریکا) چشم از جهان فرو بست. این اندوه برای اینجانب، که در این اواخر بیش و کم با وی در مکاتبه و ارسال ایمیل بوده ام (و غیب و غافل، همین دیروز هم برایش، با اشاره به پنجاه سال اقامت خود در آمریکا، ایمیلی ارسال کردم)، بسیار سخت و ناگوار است.
نوشتن در مورد شخصیت هنریِ تیره گل و شعر او در این یاداشتِ سوگ و در این سوگواری هیچ نمی گنجد. اما به جرأت می توان گفت که سبک و سوژه های شعری او آنچنان آمیخته با خودِ زندگی است که شنونده را یارای اندکی تفکیک نیست. اما باید بگویم که تیره گل، با مقام شامخ یک شاعر دست اول، شکستِ نفس و فروتنی او هر بیننده را در زمان حیات نازنینش در شگفت فرو می برد.
در این لحظات سوگوار، اجازه می خواهم به خانواده، بستگان، دوستان، همکاران، همقطاران، و دوستداران شعر و ادبیات ملیحه تیره گل از صمیم قلب تسلیت گفته و بقای عمر برای همگی آنان آرزو کنم.
به مصداق خواجه ی شیراز: “به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید/که می رویم به داغ بلند بالائی.”
سیروس بینا
چهارم خرداد 1399 (برابر با بیست و چهارم ماه می 2020)
مینه سوتا (آمریکا)
خاموشی ملیحه تیره گل، برج بلند دیدهبانی ادبیات در تبعید
دوپچه وله فارسی – 24 ماه می 2020
در سوگ ملیحه تیره گل / اطلاعیه کانون نویسندگان ایران” در تبعید”
اخبار روز شنبه، سوم خرداد 1399-
درگذشت ملیحه تیره گل شاعر و پژوهشگر ادبیات در تبعید