دو هفته پس از اعتراضات مسالمت آمیز کشاورزان و شهروندان اصفهان به مشکل بی آبی و خشک شدن رودخانه زاینده رود بدلیل سیاستهای زیست محیطی بشدت غارتگرانه ای جمهوری اسلامی و نقش مافیای آب، رژیم اقدام به سرکوب وحشیانه مردم کرده است. به دنبال اعتراضات وسیع مردم اصفهان ، مردم چهار محال بختیاری هم دراعتراض به بی آبی و طرح های انتقال آب سه روز پیاپی در شهر کرد دست به تجمع زدند.
در تابستان گذشته مردم خوزستان به علت خشک شدن کارون و کرخه و هورالعظیم اعتراضات وسیعی را به سیاستهای انتقال آب، سد سازی، قطع حقابه کشاورزان و خشک کردن عمدی تالابهای این استان انجام دادند که طی آن بیش از ده نفر با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی کشته شدند. فریاد خوزستان تشنه کافی بود تا ابعاد سنگین این فاجعه درک شود، اما سرکوب تنها گزینه رژیم در پاسخ به این شورش بود. اکنون در ادامه همان فریادها، اصفهان نیز سر به شورش برداشته است.
جمهوری اسلامی هیچ پاسخ و راه کاری و هیچ برنامه مشخصی بجز سرکوب برای حل بحران آب در این استان و استان های همجوار و اساسا حل بحران آب در کشور ندارد، همانگونه که اعتراضات مردم خوزستان علیه بی آبی را به خاک و خون کشید، در اصفهان هم هنگامیکه با سیل عظیم جمعیت معترض و همبستگی اقشار مختلف مردم با کشاورزان رویرو شد، نیمه شب با حمله به کشاورزان و شهروندانی که در اعتراض به مشکل کم آبی در بستر زاینده رود تجمع کرده بودند اقدام به آتش زدن چادرها، تیر اندازی و ضرب و شتم مردم نمود و تجمع و اعتراضات روز جمعه مردم را به خاک و خون کشید.
رژیم در حالیکه تلاش میکند سهم اصلی مافیای چپاول آب را در ایران کاهش داده و یا ناچیز جلو دهد، کاهش بارش ها را مقصر اصلی نشان میدهد و این در حالی است که خود کارشناسان حکومتی سهم کاهش بارش ها در بحران کنونی را قابل توجه نمیدانند. محبوب فر یکی از کارشناسان حکومتی در پاسخ به این سؤال که این خشکی ها از تغییرات اقلیمی است یا تصمیمات نادرست و غیر کارشناسی زیست محیطی پاسخ میدهد: اگر شما میانگین سالانه بارشها در نقشه جغرافیایی ایران را مورد مطالعه قرار دهید میزان بارشها در کشور چیزی حدود ۱۵ تا ۲۵درصد کاهش داشته است و کاهش ۱۵ تا ۲۰درصدی بارشها هیچگاه نمیتواند موجب خشکی ۹۰درصد کشور و مواجهه ۹۰درصد کشور با فرو نشست شود. بحران آب هم به صورتی است که صنعت، کشاورزی و شرب برای تامین آب با مشکل مواجه شده و حتی ممکن است برق هم به دلیل کمبود آب نیروگاه ها با مشکل مواجه شود.
مافیای آب و دست اندر کاران جنایتکار رژیم از پروژههای سودآور سدسازی تا صنایع نظامی، موشکی و اتمی و هم چنین پتروشیمی که از جمله صنایع آب بر هستند به قیمت ویرانی و نابودی محیط زیست، جیب های خود را پر کرده و به چپاول غارت و کشتار مردم می پردازند. ابعاد غارت، جنایت، سرکوب و بی حقوقی در سایه رژیم سرمایه و اسلام به حدی است که همانطور که خود سردمداران رژیم نیز پیش بینی میکنند ، فاصله جنبشها روز به روز کاهش می یابد.
جمهوری اسلامی تنها با تکیه بر قهرعریان و خشونت و سرکوب فاشیستی توانسته خود را سر پا نگه دارد. مادام که این قوه قهریه از توان و سرعت لازم برای سرکوب برخوردار است، پیشروی جنبش با دشواری های عظیمی روبرو خواهد بود. هماهنگی اعتراضات و اعتصابات و پشتیبانی وهمبستگی های هم زمان و چند جانبه مردم مناطق مختلف از یکدیگر نه تنها امکان اعزام نیروهای سرکوبگر غیر بومی را کاهش میدهد بلکه با شکاف در میان سرکوب گران و نیز شناسایی مزدوران محلی توسط مردم، هزینه سرکوب را برای آنها بالا می برد. تنها با تداوم این جنبشها و تقویت سازماندهی وتشکل یابی ، با برپایی اعتصاب و تظاهرات در مناطق مختلف ایران میتوان این قوای سرکوب گر را خسته، پراکنده و فلج کرد.
بعلاوه رژیم که بشدت از همبستگی مردم می هراسد تلاش میکند که با ایجاد تفرقه و دو دستگی، با نفوذ عوامل خود در میان اعتراضات و طرح شعارهای انحرافی جلو همدلی و هماهنگی مردم را بگیرد. بی شک هوشیاری و آگاهی مردم این طرفند رژیم را هم خنثی خواهد کرد. جمهوری اسلامی در برابر قیام مردم تشنه قرار گرفته است. استاندار اصفهان گفته فقط برای صد روز آب داریم. دشمن اکثریت مردمان ایران، رژیم درمانده جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری حاکم است. باید هشیار بود که این خشم و کینه، متوجه هدف اصلی شود و از منازعات و رقابت های استانی و قومی پرهیز شود.
سایت راه کارگر