|
جهانِ کنونی ما، جهان جور و تبعیض و بی عدالتی و ستمگری است. این بیدادگری ها به ویژه بیش از همه، بر زنان و کودکان روا داشته می شوند، سهم زنان از دستآوردهای سیاسی، اجتمایی و فرهنگی بسیار ناچیز و اندک است، امّا زنان در سرتاسر گیتی، بویژه در ایران با مبازره ای سخت و جانکاه در حال شکستن همهٔ سدها و مرزهای نابرابری اند. آنان، با مبارزه در برابر خشونت جنسی، ایستادگی در برابر پوشش اجباری و ده ها گونۀ دیگر رویارویی، در برابر همۀ شکل ها و شیوه های بیداد و ستم، جهانِ زن ستیز و بیدادگرِ حکومت اسلامی را به چالش کشیده اند. گزافه نیست اگر بگوییم هیچ جنبش عدالتخواهانه ای به بار نخواهد نشست، مگر آنکه بنمایه اش برآوردن حقوق زنان در همهٔ عرصه های زندگی اجتماعی باشد.
از آن هنگام که کلارا زتکین هشت مارس را به نامِ روز جهانی زن به ثبت رساند، بیش از یک سده می گذرد. در این مدّت، زنان با مبارزه ای پیگیر در همۀ زمینه ها، دستآوردهای بسیاری داشته اند، امّا راهی دراز و دشخوار پیش روست و راهپیمایی در این راه، همدلی و همراهی همۀ انسان های آزاده را در همهٔ بسترهای مبارزه طلب می کند. آرزومندیم که زنان نه چونان کالایی جنسی در جهان سرمایه، بل در جایگاهِ انسانی برابر قرار گیرند. امید که همهٔ جنبش های عدالت خواه و برابری طلبِ اجتماعی، در کنار جنبش زنان، در مسیر مبارزه ای گسترده برای دگرگونی نظام جهانی مردسالار و تبعیضآمیز گام بردارند تا جهانی برابر، انسانی و شایستهٔ کرامت انسانی بسازند. و این، تازه آغاز راه دراز انسانی شدن جهان ماست.
چنین بادا!
کانون نویسندگان ایران «در تبعید»
انجمن قلم ایران «در تبعید»
۶ مارس ۲۰۲۲