از سال ۵۷ و از آغاز حکومت اسلامی در ایران، موضوع حجاب، از اولویتهای جمهوری اسلامی بوده و خواهد بود؛ زیرا حجاب را بخش مهمی از هویت خود میداند و قصور از آن، زیر سوال بردن کلیت نظام است.
حجاب اجباری زنان را وادار میکند تا ظلم و زور را بپذیرند و حس فرودست بودن را تجربه کنند و باور کنند که بدنشان به مردی از خانوادهشان تعلق دارد که از یک سو برای زن، پدری، برادری و همسری میکنند و از سوی حکومت هم برایش تعیین تکلیف مینمایند.
حجاب نماد کلیت یک حکومت اسلامی، ایدئولوژیک و مستبد است که با آن متفاوت بودن خود را به غرب نمایش میدهد.
حجاب نماد نظم پدرسالارانهی جمهوری اسلامی است که بر زنان و بدنشان سلطه ایجاد میکند. این نظم برای نیمی از جمعیت کشور تصمیم میگیرد که چه بپوشد، باروری کند و نتواند از بارداریش پیشگیری کند. چنانچه مسئلهی طلاق پیش آید نگهداری کودک را از او بگیرد و در ارث و دیه حقش را زیر پا له کند، حتا در موقعیت شغلی یکسان با مردان هم کمتر از مردان حقوق بگیرد.
وقتی زنی به دست یکی از مردان خانوادهی خود کشته میشود حکومت هیچ قانونی برای حمایت از زنان وضع نکرده و ناموسداری را ارج مینهد.
کلیهی ستمهای مذکور در حجاب اجباری تبلور یافته است.
#نه_به_حجاب_اجباری
اتحاد بازنشستگان
@etehad_bazn