امروز از ساعت ۳ اطراف دانشگاه شریف طبق فراخوان به جمعیت پیوستم. دختران و زنانِ بیروسری همه جا بودند. تعقیب و گریز و سرکوب از همان لحظه و به محض تشکیل تجمعی از مردم صورت میگرفت. از ساعت حدود ۴ با پیوستن دانشجوها جمعیت بیشتر شد. بعد از تاریکی، جمعیت به یکباره چندین برابر شد؛ از میدان آزادی تا میدان ولیعصر جمعیت انبوه مردم معترض بود. حدس میزنم بیشتر از ۱۰۰ هزار نفر بیرون آمده باشند. این رو با مقایسهی جمعیت امروز با عکسهایی که از تجمع برلین دیدم میگویم. در برلین گفتند ۸۰ تا ۱۰۰ هزار نفر جمع شدند. این جمعیت خیلی بیشتر بود.
تصمیم میدانی مردم این بود که کمتر شعار بدهند و به اصطلاح راهپیمایی سکوت برگزار کنند تا بتوانند جمعیت و حضور خود را بیشتر نشان دهند. نکتهی جالب این بود که دیگر مردم از گلولهی پینتبال فرار نمیکردند. حتی با شلیک تیر هوایی هم مردم فرار نکردند.
نقاطی که جمعیت انبوه و بالای هزار نفر میشد، سپاه سرکوب خاصی جز شلیک پینتبال نمیکرد، به این دلیل واضح که آن جمعیت انبوه که به سمت میدان انقلاب در حال حرکت بود سرکوبشدنی نبود.
نکته دیگر این که تظاهرات از طرف مردم بسیار صلحآمیز بود. این نیروهای سرکوب بودند که دنبال ایجاد بهانهای برای خشونت و سرکوب میگشتند. با وجود اینکه فراخوان اصلی برای میدان آزادی نبود، مردم در صحنه تصمیم گرفتند به سمت میدان آزادی بروند. در میدان ازادی بود که جنگ تمام عیار با شلیک مداوم اشکآور و گلولهی پینتبال، نارنجک صوتی، و حمله و بازداشت معترضان صورت گرفت. نکتهی دیگری که دیدم این بود که احتمالا برای جلوگیری از فیلمبردای مردم، از انقلاب تا آزادی، همهی پلهواییها را بسته بودند.
مردی را دیدم که گروهی از نیروهای ضحاک دستانش را از پشت مهار کرده بودند تا دیگر نیروهایشان به هر وسیلهای که داشتند او را وسط میدان آزادی شکنجه کنند. با باتوم و شوکر و مشت و لگد میزدندش. ولی به هیچ وجه کوچکترین نشانی از ترس در مردم نبود.
برخی مردم در مسیرهای سرکوبگران میخ ریخته بودند و جالب این بود که یک کاروان موتوری به خاطر پنجری یک موتور متوقف شده بود که نشاندهندهی کارایی این روش بود.
من به علت اینکه طی ۸۰ روز گذشته در اعتراضات ستارخان بسیار شرکت کردهام، برخی از نیروهای لباس شخصی آن منطقه را به چهره میشناسم. و جالب اینکه امروز لباس شخصیهای ستارخان و احتمالا سایر محلههای تهران در خیابان آزادی متمرکز شده بودند. ولی باز هم قدرت اتحاد مردم پیروز بود.
از ساعت ۹ شب نیز با توجه به اعلام لیدرهای انقلاب در شبکههای اجتماعی مبنی بر درخواست کمک به انقلابیون، دریایی از اتوموبیل بود که در ترافیک بسیار سنگین به سمت میدان آزادی میآمد. واقعا دانشجو و غیردانشجو، زن و مرد، همهی مردم تهران امروز عالی بودند.
نمیشود امروز در خیابان بوده باشی و عاشق مردمت نباشی. امروز روزی کلیدی بود. این حضور تداوم انقلاب را تضمین کرد و به مردم تهران این اعتمادبهنفس را داد که میتوانند اگر برنامهریزی و تبلیغ درست باشد، به محض اراده کردن، جمعیتی انبوه را به میدان مبارزه با ضحاک آورند، اتحاد مردم ستودنی بود.