انتخابات در اتریش در شرایطی برگزار شد که حزب راست افراطی « آزادی » با طرح مسایلی چون تورم، گرانی، مساله پناهندگی، مهاجرت و اسلام ستیزی بخش های وسیعی از اقشار ناراضی جامعه از جمله طبقه کارگر را بخود جلب کرده و با ۲/ ۲۹ در صد آرا به اصلی ترین نیرو تبدیل شده است. احزاب دیگر از جمله حزب، حزب خلق اتریش ۵ / ۲۶ درصد، حزب سوسیال دمکرت اتریش ۱ / ۲۱ در صد، حزب سبزها ۸ در صد، حزب نئوز (( Neos ۹ درصد ، حزب کمونیست ۴/۲درصد آرا را از آن خود کردند. نکته قابل ملاحظه اینکه در استانهایی که بیشتر صنعتی اند حزب سوسیال دمکرات و دراستانهای عمدتا کشاورزی حزب خلق اتریش و حزب «آزادی» اتریش از نفوذ بیشتری برخوردار بوده اند.
هربرت کیکل(Herbert Kikel ) رهبر « حزب آزادی » اتریش معتقد است که دولت برای کرونا میلیاردها دلار دور ریخته است!! به نظر او باید با کاهش مالیات به تولید کنندگان انگیزه داد و راه حل آنرا در محدود کردن کامل سیاست پناهنده پذیری میداند. او همچنین تاکید دارد که تامین اجتماعی باید « امتیازی برای شهروندان اترشی باشد.» در ضمن، کیکل با اوربان مجارستان و نخست وزیر چک فراکسیون « میهن پرستان برای اروپا » را تشکیل داده اند و دوستی با روسیه بخشی از سیاست خارجی آنها را تشکیل میدهد.
حزب سوسیال دمکرات ( ( SPÖبرای کاهش تورم پیشنهاد سه و نیم میلیارد دلار را داده است وتاکید دارد که باید با مالیات برمیلیونرها تامین شود. باز گشایی پرونده اصلاحات اساسی دولتی نیز بخش دیگری از برنامه این حزب است. دبیر کل این حزب، اندرآس بابلر ( Anderas Babler) ، مذاکره با هرحزبی بجز با هربرت کیکل دبیر کل « حزب آزادی » را قبول دارد.
بغیر از نئوز که طرفدار اصلاحات است و منتقد ولخرجی های حکومت از جمله یک نمونه ی آن به بارآوردن ۱۵،۸ میلیارد دلار قرض، احزاب کوچک دیگری چون حزب کمونیست و حزب « آبجو » و… نتوانستند حد نصاب ۴ در صد لازم برای ورود به پارلمان را بدست آورند. خواست اصلی اولی تقسیم عادلانه ثروت و مصادره دارایی های کلان و دومی با طرح دو خواست « سرپناه » و « درآمد » مناسب فعالیت خود را پی گیرانه ادامه داده اند.
باوجودیکه کمونیست ها هنوز نتوانسته اند به پارلمان راه پیدا کنند اما در چند استان در مقام شهردار یا معاون شهردار مشغول به کارند، از جمله در استان گراتز، دومین استان پرجمعیت اتریش. خانم الکه کار ( Elke Kar) شهردار این استان است.
پیروزی احزاب راست و ناسیونالیست افراطی در سراسر اروپا را نظر سنجی های گوناگون از جمله « یورو نیوز» نشان داده اند، همینطور پیروزی « آلترناتیو برای آلمان » ( ( A F D ، خرت ویلدرز رهبر حزب « برای آزادی » در هلند، جورجا ملونی، رهبر « حزب برادران » در ایتالیا وهمینطور عروج راست پوپولیست در چک، فنلاند، بلژیک، سوئد و رومانی و در مقابل، شکست احزاب محافظه کار، لیبرال و سوسیال دمکرات را شاهد بوده ایم. در اتریش برنده اصلی انتخابات حزب نازیست و ناسیونالیست افراطی « آزادی » است که متاسفانه توانسته است بخش عمده طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه را برای شرکت در انتخابات به نفع خود سازماندهی کند. این حزب، اما، بخش مشخصی از مردم را نادیده گرفته و هیچ حقی را برای آنها به رسمیت نمی شناسد. از این جمله اند مهاجرین، دگر اندیشان و ال جی بی تی ها. این حزب در مورد پناهندگان از واژه « مهاجرت مجدد » استفاده می کند که منظور باز گرداندن آنها به یکی از کشورهای افریقایی است!
مادام که نارضایتی در بین آحاد جامعه چه در رابطه با گرانی، تورم، ضایعات ناشی از تغیرات زیست محیطی، مهاجرت و حل نشود، جریانات راست و ناسیونالیست افراطی از آنها به نفع خود سوء استفاده می کنند. جذب افراد به جریانات راست افراطی بمعنی این نیست که همه آنها نازیست یا ناسیونالیست افراطی اند. مادام که دولت ها بجای ادغام و جذب مهاجرین و پناهندگانی که پذیرفته شده اند اقدامات لازم را انجام ندهند خود به عامل اصلی به حاشیه راندن آنها تبدیل می شود. تشکیل دولت آینده به ائتلافات احزاب با یکدیگر بستگی دارد و درهفته ها و احتمالا ماه های آینده تعیین خواهد شد. انتخابات اتریش زنگ خطر را برای احزاب چپ و سوسیالیست به صدا در آورد. به امید آنکه به این صدا بی توجه نباشند!
ح. ریاحی
02.10.2024