بمناسبت ۲۵ نوامبر
روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان به خيابان میاییم. رهایی زنان، رهایی جامعه است
خشونت در درازنای تاریخ علیه زنان به اشکال و درجات مختلف در اقصا نقاط جهان وجود داشته و دارد .از هر سه زن حداقل یکنفر خشونت جنسی و فیزیکی را تجربه می کند. هر روزه زنانی بدست پدر، شوهر ، برادر، شریک زندگی یا همسر سابق بقتل می‌رسند. خشونت فقط قتل یا آسیب رساندن فیزیکی نیست ، خشونت‌های زبانی علیه زنان با گفتن جوک یا متلکهای سکسیتی هم خشونت محسوب می شوند.
همینطور تحقیر زنان آفریقایی، آسیایی و لاتین تبار ،نشانه‌هایی از سکسیسم و نژاد پرستی نهفته یا آشکارند. سکسیسم و نژادپرستی دو روی یک سکه اند. منع سقط جنین و سلب اختیار زنان بر بدن خویش از موارد آشکار نقص حقوق بشر می باشد که متاسفانه با موج قدرت گیری جریان‌های پوپولیستی، مذهبی، راستگرا و نژاد پرست در امریکا و برخی کشورها از جمله ایران، این حق بنیادین و اولیه از زنان سلب شده است. قانون جلوگیری از سقط جنین یا غیر قانونی کردن آن در بسیاری از کشورها در دستور کار قدرتمداران مردسالار نژاد پرست قرار گرفته است. زنان در عرصه های مدیریت و رهبری با موانع مرعی و نامرعی مواجه اند . جامعه رنگین کمان lgbtqia+ از مشکلات و معضلات بیشتری در جامعه رنج برده و مورد انواع و اقسام خشونت‌ها قرار می گیرند. زنان با مبارزه و سازماندهی خود در کشورهای عمدتا متروپول تا حدودی بعضی قوانین را بنفع خود تغییر داده اند . اما زنان در ایران و بسیاری از کشورهای اسلامی به دلیل وجود ساختارها و قوانین به شدت مردسالارانه و سنتی- مذهبی ، از حقوق و امکانات اولیه و ابتدایی در جامعه محرومند. زنان در خیلی از حوزه ها با موانع جدی مواجه می شوند. مانند حق خوانندگی، شرکت در رشته های ورزشی دوچرخه سواری و اسب سواری، بوکس و…….
زنان در ایران اجازه سفر و درس خواندن بدون اجازه پدر یا همسر را ندارند، بعد از طلاق از حق سرپرستی فرزندانشان محروم می شوند. فقر ، ستم طبقاتی و ستم ملی در کنار تبعیضات و نابرابریهای سیستماتیک در چنین جوامعی نه فقط آمار زن کشی را به شکل فزاینده ای بالا می برد، بلکه بسیاری از دختران جوان یا زنان برای خلاصی از جهنم جمهوری اسلامی خودکشی کرده و به زندگی خود پایان می‌دهند. خشونت دولتی با تبلیغ فرهنگ منحط مردسالاری که زن را فرودست و ناموس مرد می پندارد از طرق مختلف تبلیغ و ترویج می‌شود و در سطح گسترده ای به خشونت در جامعه دامن می‌زند. این در حالی ست که دستاوردهای جنبش انقلابی ژن، ژیان، ئازادی فرهنگ و روابط خانواده و جامعه را بشدت تغییر داده و در بخش قابل توجهی از جامعه، انقلاب ذهنیتی ایجاد کرده است . بطوری که نظام جمهوری اسلامی با فرامین شرعی، کنترل حجاب از طریق دوربین‌های نصب شده در خیابان‌ها و مکانهای عمومی و بسیج نیرو های انتظامی و اخلاق قادر به جلوگیری از فاعلیت زنان و نا فرمانی مدنی آنان در مقابل پوشش و حجاب اجباری نبوده و در مانده شده است . ایده و طرح «کلینیک ترک بی حجابی »نشان از شکست رژیم در برابر مبارزه جسورانه و پیگیر زنان دارد . جنگها صرفنظر از اینکه ویرانی، آوارگی، فقر و بیماری به ارمغان میاورند، صدمات روحی بسیار هم به جامعه وارد میاورند.
بسیاری از زنان در شرایط جنگی ، خشونت ، تعرض و تجاوزات جنسی را تجربه می کنند که نه تنها آسیب‌های جسمی به آنها می زند بلکه باعث تروما و آسیب‌های جدی روانی در آنها می شود که آثارش تا آخر عمر با آنها خواهد ماند و در بسیاری مواقع هیچگاه قابل جبران نخواهد بود. برای پایان دادن به خشونت علیه زنان ، می باید جنبش‌های نه به جنگ – و میلیتاریسم ایجاد و تقویت کرد و برای کم کردن بودجه های نظامی بنفع امر آموزش ، فرهنگ و بهداشت و….. تلاش نمود.
حمایت از تبعیض های مثبت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی برای زنان جهت بالا بردن اعتماد به نفس در آنها و تا حدی جبران ستم و سرکوبهای فردی و اجتماعی که تجربه کرده اند، ضروری ست . رهایی زنان در گرو رهایی جامعه از سلطه دین و دولت و سرمایه است .هدف ، ایجاد جامعه ای ست که از خود بیگانگی به انسان ، بخصوص به زنان تحمیل و اعمال نشود و همه انسانها برابر و یار و یاور هم باشند .لازمه ی دستیابی به چنین ارزش‌ها ی انسانی و جامعه ای برابر حقوق و بدور از هر گونه تبعیض و خشونت، جامعه ای که در آن کرامت انسانی همه آحاد انسانی ، بخصوص زنان حفظ و رعایت شود، گذر از جمهوری اسلامی اجتناب ناپذیر است. سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی.
زنده باد آزادی وبرابری -ژن، ژیان، ئازادی
آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی
نه به اعدام، آری به زندگی
کانون کنشگران دمکرات و سوسیالیست