حکومت دیکتاتوری سوریه پس از بیش از 50 سال سرکوب وحشیانه توسط خانواده اسد در 8 دسامبر از طریق یک جابجایی قدرت سقوط کرد. حزب ارتجاعی هیئت تحریر الشام از شاخه های القاعده در یک جابجایی قدرت بدون دخالت مردم ظاهرا قدرت را بدست گرفته است. بشار اسد به روسیه گریخت. رژیم اسد مسئول جنایات متعددی مانند استفاده از بمب های بشکه ای و سلاح های شیمیایی، پاکسازی قومی، شکنجه سیستماتیک و قتل دولتی است.
پس از اینکه انقلاب مردمی سوریه در سال ۲۰۱۱ توسط رژیم اسد به شکل وحشیانه ای سرکوب شد، اسلام گرایان رنگارنگ مرتجع، انقلاب اولیه سوریه را ربودند . این نیروها که توسط غرب و کشورهای منطقه حمایت می شدند، سوریه را به میدان رقابتهای منطقه ای و جهانی تبدیل کردند. بشار اسد به کمک حمایت نظامی روسیه، جمهوری اسلامی و حزب الله، در جنگ داخلی پیروز شد . اما اکنون ژئوپلیتیک منطقه علیه او چرخیده است. جنگ داخلی وضعیت مردم سوریه را به طرز چشمگیری بدتر کرد. بیش از نیم میلیون نفر کشته شدند و میلیونها نفر مجبور به ترک خانه های خود، به مناطق دیگر یا کشورهای همسایه روانه شدند. یک نسل کامل در هم شکسته و سرگردان شد.
پس از سقوط بشار اسد، همه چیز در خاورمیانه به طرز نامطمئنی شکننده است و به نظر می رسد که اثر دومینو هنوز به پایان نرسیده است. سوریه اکنون به صحنه رقابتهای پیچیده میان ترکیه، اسراییل، قطر ، آمریکا، نیابتی های کشورهای ثروتمند خلیج فارس تبدیل شده است. آمریکا و اسرائیل اکنون در تلاش هستند تا از سرنگونی اسد بیشترین بهره را ببرند. نتانیاهو در حالی که به نسل کشی در غزه همچنان ادامه میدهد، به سرعت به ارتش اسرائیل دستور داد تا کنترل بلندی‌های جولان را تثبیت کند، سرزمین‌های جدید سوریه را تصرف کند و زیرساخت‌های نظامی رژیم اسد را نابود سازد.
سقوط اسد پیامدهای عمیقی در لبنان، عراق و بدون شک در ایران خواهد داشت. از یک سو، محور رزیم جمهوری اسلامی در سراسر منطقه در لبنان و غزه و سوریه و یمن، در حال فروپاشی است. رژیم اسلامی سرمایه داری ایران با هزینه بیش از سی میلیارد دلار و ده ها هزار کشته و زخمی نیروهای ایرانی ، فاطمیون، زینبیون و تباهی یک سرزمین و فرو پاشی عمق استراتٰژیکش در سوریه در حال عقب نشینی است و اینک پروژه‌ی خاورمیانه اسلامی دیگری در حال کلید خوردن است ، این بار قرار است سوریه از دست جانیان اسلام سیاسی شیعی به دست چته‌های اسلام سیاسی سلفی با محوریت ترکیه سپرده شود و این تغییر احتمالاً با خشونت شدید همراه خواهد بود.
مردم در کردستان سوریه بیش از ده سال است که خود مدیریتی دمکراتیک را در منطقه سازماندهی می کنند. مناطق کردنشین سوریه در سال 2012 در جریان جنگ داخلی، استقلال خود را از رژیم اعلام کردند و در سال 2014 در ابتدا سه کانتون جزیره، کوبانی و عفرین را اعلام کردند. سیستم خود مدیریتی دمکراتیک روژآوا توانسته است پناهگاه امنی برای میلیونها غیرنظامی ایجاد کنند و ملیتهای مختلف در کنار هم زندگی صلح آمیزی داشته باشند. میلیونها نفر از جمله اعراب، کردها، ایزدی ها و مسیحیان و سایر اقلیتها در روژآوا زندگی می کنند. کل منطقه توسط شوراها و کمیته هایی اداره می شود که در آنها مردم می توانند مستقیماً در سیاست های محلی شرکت کنند.
دولت ترکیه از هنگام استقرار خود مدیریتی دمکراتیک در روژآوا بارها و بارها به بهانه های مختلف و از هر فرصتی برای نابود کردن زیر ساختها و توان نظامی نیروهای دموکراتیک سوریه استفاده کرده است.
اولویت رژیم اشغالگر ترکیه همانگونه که بارها اعلام کرده اند اشغال روژآوا ، برقراری یک حاکمیت اسلامی نیابتی و دست نشانده، و نابودی، سیستم خودمدیریتی، نابودی آزادی و برابری و زندگی و جامعه ای است که الهام بخش مردم منطقه و پشتیبان جنبش زن زندگی آزادی است.
شهر کوبانی در سال ۲۰۱۵ و روژاوا به نمادی جهانی در مبارزه با داعش و ایجاد ساختارهای دموکراتیک مردمی تبدیل شد. تا زمان سقوط اسد، این خودگردانی گسترش یافت و در نهایت حدود یک سوم کشور را در بر گرفت.
روژاوا اکنون با تهدید وجودی ناشی از حملات وحشیانه دولت ترکیه ، چته های ارتش آزاد سوریه و احرار الشام مواجه است. دولت ترکیه از فروپاشی رژیم اسد برای دستیابی به اهدافی که سال ها در شمال سوریه دنبال می کرد، استفاده می کند. در سال‌های اخیر، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه بارها اعلام کرده است که قصد دارد یک حائل امنیتی به عرض 30 کیلومتر در امتداد مرز جنوبی سوریه ایجاد کند که به معنای پایان خودگردانی است. تحولات کنونی نشان می دهد که او اکنون می خواهد این طرح را محقق کند.
خود مدیریتی دمکراتیک در سوریه می تواند عاملی مهم در تثبیت صلح و هم زیستی انسانی و مسالمت آمیز اقوام و اقلیتهای دینی در منطقه باشد. دستاوردهای سیستم خود گردان شمال و شرق سوریه در بحبوحه بازی‌های ژئوپلیتیکی قدرتهای سرمایه داری برای دست بالا داشتن و حفظ قدرت و منافع منطقه‌ای در خطر نابودی است. در غیاب همبستگی نیروهای آزادیخواه، انساندوست و چپ و سوسیالیست و حمایت و پشتیبانی از دستآوردهای خود مدیریت دمکراتیک روژآوا با همه کم و کاستی ها و انتقاداتی که به آن داریم فاجعه انسانی در سوریه به شدت ادامه خواهد داشت.