سه سال پیش، با جان‌باختن ژینا (مهسا) امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد، جامعه ایران تکان خورد و آنچه تا دیروز به نام قانون و نظم بر زندگی مردم تحمیل می‌شد، فرو ریخت و جنبشی نو زاده شد. جنبشی که با شعار زن، زندگی، آزادی گفتمان رسمی حاکم را به چالش کشید و نشان داد که زندگی در ستم و تبعیض را نمی‌توان عادی‌سازی کرد.زنان، که از ابتدای انقلاب برای خلق فضاهای آزادتر سرکوب شده بودند، این بار با شجاعت پیشگام شدند.آن‌ها با شعار زن، زندگی، آزادی عاملیت خود را باز یافتند و به نیرویی بدل شدند که فضای فکری و عملی جامعه را دگرگون کرد.
این جنبش که بی تاثیر از جنبش های پیش از خود نبود با گشودن راهی نو، امکان رهایی را نه تنها برای زنان، بلکه برای همه‌ی فرودستان، کارگران، معلمان و بازنشستگان فراهم آورد.
در چنین شرایطی، حاکمان که زوال مشروعیت خود را می‌دیدند، ماشین سرکوب، زندان، کور سازی و اعدام را به کار انداختند اما واقعیت این است که جنبش ژینا به درون زندگی روزمره مردم راه یافته بود و به همین دلیل زنده ماند، به گونه ای که امروز در انتخاب سبک زندگی، در اندیشه و در کنش‌های کوچک و بزرگ جامعه، ردپای آن به روشنی دیده می‌شود.جنبش ژینا با شعار «زن، زندگی، آزادی» تنها یک اعتراض خیابانی نبود، بلکه نقطه‌ی عطفی در تاریخ معاصر ایران شد. این جنبش توانست حذف شدگان و حاشیه نشینان را به متن بازگرداند و صدایی تازه و جهانی بیافریند؛ صدایی که مرزهای جغرافیایی را درنوردید و به الهام‌بخش دیگر جنبش‌ها بدل شد.شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، با گرامی‌داشت یاد و نام ژینا (مهسا) امینی و همه‌ی جان‌باختگان این جنبش، تأکید می‌کند که:همواره در کنار مردم و به‌ویژه زنان و جوانان ایستاده است و خواست آزادی، برابری و کرامت انسانی را صدای خود می‌داند.
ما بر این باوریم که جنبش ژینا همچنان زنده است و آینده‌ای آزاد و برابر تنها با همبستگی جمعی و مقاومت مدنی ممکن خواهد شد.
ما همانند دیگر بخش‌های جامعه، بر سر این پیمان ایستاده‌ایم:زن، زندگی، آزادی ـ صدای امروز و فردای ماست.