ما همگام باشما همراهان عزیز علیه حکم اعدام وبویژه در پشتیبانی ازاعتراضات واعتصاب غذای زندانیان زندان قزل‌حصارکرج در گردهمایی:
روزسه شنبه ۲۱ اکتبر ساعت ۱۷ در Ernst-Augustplatz هانوفر
صدای اعتراض خود را بلند می‌کنیم.
گزارش‌های متعدد حاکی از آن است که از دوشنبه ۲۱ مهر ۱۴۰۴(۱۷ اکتبر۲۰۲۵) بیش از۱۵۰۰ نفراز زندانیان سیاسی و عادی در اعتراض به موج اعدامها، دست به اعتصاب غذا و تحصن زده‌اند. این اعتراضات با خشونت شدید مأموران زندان مواجه شده و زندانیان مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند.
برای اولین‌بار در تاریخ ایران زندانیای غیرسیاسی به چنین شکل گسترده‌ای علیه اعدام مبارزه می‌کنند وحق خود را فریاد میزنند، برای نجات خود فراخوان تجمع می‌دهند و به مردم و حاکمیت ستمگر و سرکوبگرشان این پیام را مخابره می‌کنند که «ما وجود داریم، ما تبدیل به آمار و ارقام نخواهیم شد، حتی اگر ما را بکشید، فریادمان را به گوش جهانیان خواهیم رساند.»
اکنون هفتمین روز است که زندانیان در اعتصاب غذا هستند، ده‌ها زندانی جهت اجرای احکام اعدام به انفرادی منتقل شدند، چندین زندانی با وضعیت وخیم و بی‌هوشی به مکانی نامعلوم منتقل شدند، محوطه‌ی داخلی زندان توسط نیروی سرکوب محاصره شده و سیگنال‌های مخابراتی در داخل زندان قطع شده‌است.
متاسفانه افکار عمومی و بسیاری از فعالان، «نه به اعدام!» را منحصر و مختص زندانیان سیاسی می‌دانند؛ گویی اگر کسی به‌خاطر جرایم متفاوت حکم اعدام گرفته باشد، مرگش اهمیتی ندارد.حال‌آنکه بسیاری از احکام مواد مخدر برای سرکوب فقرا و حاشیه‌نشینان که خود رژیم اسلامی مسبب آن است صادر می‌شود، ریشه‌ی دزدی عموماً در فقر و نداری است، و قتل و دعوا بر اثر فرهنگ و آموزش پایین مناطق فقیرنشین رخ می‌دهد، اعدام وسیله‌ای است برای کنترل و سلطه. حتی اگر متهم واقعاً و به‌دلایل غیرمعیشتی نیز مرتکب جرم سنگین شده باشد، «قتل عمد دولتی» هرگز موجه نیست.
بیش از۹۰ هفته است که زندانیان سیاسی درروزهای سه شنبه دربیش از۵۲ زندان کشور بااعتصاب یکروزه علیه اعدامها دست به اعتراض میزنند. اعتراضات جسورانه کنونی زندانیان زندان قزل حصار کرج همراه باپیوستن زندانیان سیاسی به آنها وهمبستگی بسیاری ازخانواده ها دربیرون اززندان نقطه عطفی است درتاریخ مبارزات مردم ایران که همه آنهاباتمام توان سرنگونی رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ودادخواهی رافریاد میزنند. فریادآنها برای متوقف کردن ماشین مرگ حکومتی است که میخواهدبا “اعدام” به عمر ننگین خود ادامه دهد. درشرایط کنونی وضعیت آماری موج اعدامها درایران را که جدیدا منتشرشده ومیتواند پشت هرانسان آزاده ووجدان بیداری را بلرزانداینگونه بیان میکند : فقط درششماه اول امسال۸۵۲ نفراعدام شده اند،یعنی تقریباهرسه ساعت یک اعدام. از میان آنها۲۹ زن،۵ کودک، ۱۲ زندانی سیاسی وبیش ازصدزندانی بلوچ….نیمی ازکل اعدامها مربوط به پرونده مواد مخدر است.اعدامها نسبت به سه سال قبل بیش ازدوبرابرشده اند.
روند روبرشدتعداداعدام‌ها، شکنجه شدن زندانیان و نقض آشکار حقوق انسانی آنها، نماد بارز سرکوب سیستماتیک است. ما این اقدامات غیرانسانی توسط حکومت کودک کش اسلامی را محکوم می‌کنیم و خواستار توقف فوری اعدامها هستیم. سکوت در برابر این جنایات، همراهی با جنایتکاران است. جامعه جهانی بایدبه این همه جنایت آشکار رژیم اسلامی واکنش نشان دهد و رژیم اسلامی را به پاسخگویی وادارد. ما در آکسیون خود، صدای زندانیان به گوش جهانیان خواهیم رساند.« زندگی حق هر انسان است وحکومتها نمیتوانند آن را سلب کنند.»
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
نه به اعدام
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زن زندگی آزادی
زنده باد آزادی وبرابری