چرا استفاده از واژه “دگرباش” و مشتقات آن نادرست است؟
موازین اخلاقی حاکم بر رسانهها حکم میکند که چنانچه تعداد قابل توجهی از اعضای یک جامعه اقلیت، احساس کنند که با نوع خاصی از خطاب قرار گرفتن، مورد تحقیر واقع میشوند، دیگر از آن کلمه برای اشاره به آن گروه از جامعه استفاده نشود. در کلیه اسناد جهانی از جمله یوگیاکارتا (اصول مربوط به شمول قوانين بينالمللى حقوق بشر، در زمينۀ تمايل جنسى و هويت جنسيتى )[1] نیز به درستی در هر پاراگراف، مفاهیم گرایشات جنسی، هویتهای جنسیتی، بیان جنسیتی و شاخصههای جنسی تکرار شدهاند تا از هر گونه ابهام و اغشاش جلوگیری کنند. این درست نقطه مقابل درک جامعه ایرانی است که با استفاده از واژه دگرباش، تحت عنوان موجز بودن، به ضرورت استفاده از تمام این مفاهیم خاتمه میدهد. این یعنی گرفتار درکی رخوتزده شدن که گروههای انسانی را در یک ظرف میریزد تا خود را از بیان پیچیدگی و تفاوتهای بین آنان رها کند. اما دانستن این تفاوتها، تفاوتهای واقعی که برای جنبش جهانی اقلیتهای جنسی و جنسیتی (همجنسگرایان، ترنسجندرها، دوجنسگرایان، بیناجنسیها) تعیینکننده و مهم هستند، و به رسمیت شناختن آنها توسط روزنامهنگاران، فعالین سیاسی و اجتماعی، دانشگاهیان و جامعه حقوق بشری ایرانی اهمیت بسیار دارد.