▪️اردوی کار: با سفر از پیش اعلام نشده ظریف به محل اجلاس گروه 7، اشاره مکرون رئیس جمهور فرانسه به زمینه سازی ملاقات مستقیم میان حسن روحانی با ترامپ، اعلام موافقت ترامپ با این مذاکرات در صورت مساعد بودن شرایط، و تاکید روحانی به این که «اگر ملاقات با هر کسی در جهت منافع ملی باشد دریغ نمیکنم»، احتمال مداکره مستقیم جمهوری اسلامی با آمریکا به موضوع داغ رسانه ها و اظهارنظرهای «کارشناسان» تبدیل شده است.
▪️نظر کارگران روشن است: کارگران برخلاف جنگ طلبان و کاسبان تحریم در هر سو، بیکاری، گرسنگی، تحریم، بدبختی و جنگ نمی خواهند و با هر سیاستی که وضع اقتصادی و معیشتی آنان را نقدا بدتر کند مخالفند. آنها هم از سیاست های منطقه ای ماجراجویانه حاکمیت و هم از تحریم های سخت و بی سابقه اقتصادی آمریکا صدمه می بینند. نیروهایی که در هر دو قطب در متن تشدید رویارویی جمهوری اسلامی و آمریکا تقویت می شوند، از هر دو سو به دیواری مشترک تکیه داده اند و آن هم دشمنی با منافع واقعی اکثریت عظیم مزد و حقوق بگیران کشور است. تقویت هر کدام از آنها تضعیف بدیل مستقل کارگران و زحمتکشان است که از جمله در تجمعات کارگران و دانشجویان در شعارهایی مثل «نان، کار، آزادی، اداره شورایی» تبلور یافته است.
▪️حاکمیتی که به نام منافع ملی، مردم ایران را گروگان گرفته نامشروع، ضد کارگری و آماج پیکار مستقل سیاسی و طبقاتی بدیل مستقل «پائینی ها» برای حذف کامل است. نیروهایی که به نام «براندازی» مبلغ تحریم های شدید و تجاوز نظامی آمریکا به ایران هستند هم زیر هر نامی که پنهان شوند و به هر لباسی که تبلیغ کنند، دشمن کارگران و زحمتکشان ایران هستند و نمی توانند حامی بدیل مستقل کارگری باشند.
▪️آمریکا و جمهوری اسلامی با دلالی فرانسه یا هر کشور و یاشخصیت دیگری، اگر به هر دلیل و یا انگیزه، غرض و مرضی، از طریق مذاکرات مستقیم یک گام هم که به عقب بردارند و از لبه پرتگاه جنگ و تحربم فاصله بگیرند، این عقب نشینی می تواند به نفع مبارزات مستقل کارگران و زحمتکشان باشد. زیرا اگر چه افزایش تنش میان آمریکا و جمهوری اسلامی در ماههای اخیر نتوانسته اعتراضات مستقل کارگران،معلمان، بازنشستگان و سایر بخش های اردوی بزرگ کار کشور را متوقف کند، اما قطعا عقب کشیدن از لبه پرتگاه جنگ و تحریم ها، شرایط مساعدتری برای تصفیه حساب مردم با حاکمیت فراهم می کند و می تواند اعتراضات شان را از آن چه که حالا هست شعله ورتر کند. چون حاکمیت دیگر نمی تواند مشکلات اساسی ساختاری کشور را که ریشه در موجودیتش دارد پشت «دشمنی استکبار» پنهان کند؛ و نمی تواند صدای حق خواهی مزدبگیران کشور را به «نفوذی» و «دشمن» و «آلت دست بیگانه» نسبت دهد و مجبور است بدون هیچ نوع توجیه تراشی کارگران را به خاطر طلب دستمزدهای معوقه شلاق بزند و با احکام زنجیره ای شلاق و زندان برای فعالین و کنشگران، و با تحمیل رژیم ریاضت و گرسنگی تمام قد و عریان در برابر کارگران و زحمتکشان کشور بایستد. مذاکره مستقیم چه نامش جام زهر باشد، چه نرمش قهرمانه، چه با «آدم حسابی» باشد چه غیرحسابی از تحریم و گروگانگیری نفت کش های هم و تهدید به بستن تنگه هرمز و جنگ نیابتی و پهباد پرانی بهتر است.
@ordoyekar