معرفی نامه کوتاه سازمان راه کارگر
تاریخچه پیدایش
) سه جریان عمده چپ در ایران وجود داشت. حزب توده ایران، حزبی رفرمیست ۱٩۷٩ (۱۳۵۷از سال ها پیش از انقلاب و »خط دو «موسوم بود. جریان های گوناگون در چهارچوب مبارزه چریکی به »خط یک « و وابسته به شوروی که به «گرایش های ” سه جهانی” طرفدار چین و یا نیروهایی که هم با قطب شوروی و هم با قطب چین مخالف بودند، هم به معروف شده بودند. در آخرین سال های پیش از انقلاب، گرایش دیگری بخصوص با توجه به شکست مشی »خط سه چریکی در حال شکل گیری بود که هم مخالف رفرمسیم و وابستگی به شوروی بود و در عین حال دولت شوروی را منحرف شده از سوسیالیسم واقعی می دانست، هم مبارزه چریکی جدا از توده ها را رد می کرد، و هم تئوری سه جهان ، مائوئیسم شهرت یافت. چون اکثر »خط چهار « و دیگر گرایشات خط سه را قبول نداشت و به همین مناسبت در جریان انقلاب به فعالین سیاسی در این دوره در زندانهای سیاسی رژیم پهلوی به سر میبردند، گرایش “خط چهار” طبعا در درون زندانها بسیار قوی تر، پخته تر و شکل یافته تر رشد مییافت. اکثر افراد این گرایش در زندان ها از کسانی بودند که یک دهه قبل ِ از سرنگونی رژیم سلطنتی ایران، بخشی از رهبران، کادر ها و فعالین جریاناتی نظیر: سازمان چریکهای فدائی خلق ایران، بخش منشعب از سازمان مجاهدین خلق ایران (که به مارکسیسم گرویده بودند)، گروه موسوم به فلسطین ( بخاطر دستگیری اعضایش به هنگام سفر به فلسطین)، گروه ستاره سرخ و غیره به شمار می رفتند. بیشتر آنان در هنگام دستگیری و مدتها در داخل زندان از مبارزه مسلحانه چریکی برای سرنگونی رژیم پادشاهی حمایت می کردند. به تدریج، در رویارویی با نشانههای انکارناپذیر و رو به رشد شکست جنبش چریکی چه در بیرون و چه در درون زندان، برخی از این افراد در زندان به نقد مبارزه مسلحانه جدا از مردم پرداخته، به بی ثمری حرکت جدا از توده ها پی برده و به این نتیجه رسیدند که وظیفه اصلی پیشاهنگ انقلابی، سازماندهی کارگران و زحمتکشان برای پیکار طبقاتی است. با آزادی زندانیان سیاسی در جریان در داخل و خارج زندان، یکدیگر را یافته و به تدارک ایجاد یک تشکیلات سیاسی »خط چهار «، متمایلین به ۵۷انقلاب پرداختند. جنبش گسترده توده ای و حضورمیلیونی مردم در قیام، پایههای فکری گرایش “خط چهار” را در رد مبارزه مسلحانه جدا از مردم مستحکم تر کرد.
سلسله بحث های راه «در سه جلد کتاب، تحت عنوان مشترک »خط چهار «در همان کوران انقلاب، مواضع نظری اثباتی »در باره تئوری پیشاهنگ « ،»در برابر رویزیونیسم و تز سوسیال امپریالیسم «منتشر شد که عبارت بودند از: »کارگر »راه کارگر «به »خط چهار «با انتشار این سلسله بحث ها .» در پیرامون تئوری انقلاب و شرائط عینی انقلاب «و ) رسما بعنوان یک سازمان سیاسی اعلام موجودیت کرد. ۱٩۷٩ ژوئن ٢٥ ( ۱۳۵۸مشهور شد که در چهارم تیر ۱۳ “راه کارگر” سپس در سال ) نام “سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)” را برای خود برگزید. ۱٩۸٢( ۶۱
)۱٩۷٩( ۵۸مواضع سیاسی “راه کارگر” در سال
” “راه کارگر ِ از دید پایه گذراران درکی درست از ِ توفانی یافتن ٔ گرهی ترین و حیاتی ترین نیاز سیاسی چپ در آن دوره ، موقعیت انقلاب، شناخت درست از ماهیت آشفته فکری ٔ طبقاتی دولت و خصلت قدرت حاکمه جدید بود. راه کارگر در دوره سیاسی دوره انقلاب شد و مباحثی را به میان کشید که برای –و گیج سری سازمان های سیاسی وارد میدان نبرد نظری بسیاری بکلی نا آشنا و جدید و بسیار بحث انگیز بودند. از جمله:
پیروزی قیام و شکست انقلاب! ◄
با به قدرت رسیدن حکومت اسلامی اغلب جریانات سیاسی از آن بعنوان حکومتی انقلابی، خلقی و حامی زحمتکشان حمایت انگشت ،می کردند. راه کارگر از همان ابتدا بر تناقض انقلاب ایران، که یک رژیم ضدانقلابی را از درون خود بیرون داده بود ، انقلاب ایران را شکست خورده ارزیابی کرد و به افشای ماهیت » انقلاب شکست خورد، زنده باد انقلاب! «نهاد؛ با شعار ارتجاعی، ضددمکراتیک، و سرمایه دارانه رژیم جدید پرداخت. تحلیل راه کارگر این بود که قیام مسلحانه در برانداختن سیاسی رژیم قبلی پیروز شده ولی سرنوشت انقلاب را نه سرنگونی سیاسی نظام پیشین بلکه نظامی که جای آن را می گیرد تعیین می کند. علی رغم پیروزی قیام، انقلاب بخاطر به قدرت رسیدن یک نیروی ضد انقلابی دیگر، شکست خورده است. برای بسیاری، سخن گفتن همزمان از پیروزی قیام و شکست انقلاب، آشفته فکری و تناقض گوئی جلوه می کرد. اما راه حرف می زد که یک ضد انقلاب را از درون خود بیرون داده است و توده های مردم، آن را »انقلاب متناقض «کارگر از برای بسیاری قابل هضم نبود و این را که توده ها ضد انقلاب » انقلاب متناقض «بر دوش خود به قدرت رسانده اند. ایده را بر دوش خود به قدرت برسانند، نوعی کفر گوئی تلقی می شد.
دولت استثنائی ( بناپارتی ) ◄
تحلیل ماهیت طبقاتی حکومت جدید از گرهی ترین مسائل وهسته مرکزی اختلافات نظری و سیاسی در میان سازمانها و نیروهای چپ بود. همه از تحلیل طبقاتی حرکت می کردند. کسی ادعا نداشت که دولت جدید، پرولتری است؛ همه ماهیت دولت جدید را بورژوائی می دانستند. اما مسأله این بود که این حکومت نماینده کدام قشر بورژوازی است و آیا متحد نماینده بورژوازی بزرگ باشد. مفروض این بود که ، کسی نبود که فکر کند خمینی و روحانیت ً پرولتاریا هست یا نه؟ تقریبا بورژوازی بزرگ و کمپرادور با رژیم شاه سقوط کرده و از قدرت سیاسی به بیرون پرتاب شده است. پ د این که ْ س می مان «آیا دولت، دولت بورژوازی متوسط است یا خرده بورژوازی؟ در حقیقت، درک مارکسیستی از تحلیل طبقاتی دولت به ساده ای تبدیل شده بود. »جدول ضرب حزب توده، خمینی و روحانیت را خرده بورژوازی انقلابی و متحد پرولتاریا معرفی می کرد و بر این باور بود که نقطه ضعف اش ائتلاف با بورژوازی لیبرال و تشکیل دولت موقت و شورای انقلاب با شرکت این طبقه بوده و چپ و نیروهای . جبهه متحد انقلاب را تشکیل دهند ، طرفدار خمینی و دور کردن آن ها از لیبرال ها ِ انقلاب می بایست در اتحاد با روحانیت سازمان چریک های فدائی خلق دولت خمینی را دولت خرده بورژوازی متزلزل و ناپیگیر ارزیابی می کرد و سازمان های قلمداد می کردند تا ضد انقلابی بودن اش را از مرفه بودن »خرده بورژوازی سنتی مرفه «هم آن را نماینده »خط سه « اش استنتاج کنند! هجدهم « نوع بناپارتی ارزیابی کرد که نمونه آن را مارکس در »دولت های استثنائی «راه کارگر، دولت جدید را از زمره ارائه داده است. در وضعیت تعادل منفی یا تعادل حاصل شده از فلج شدگی دو طبقه اصلی در جامعه » لوئی بناپارت ِ برومر سرمایه داری ( بورژوازی و پرولتاریا ) که هیچیک قادر به اعمال اراده و هژمونی خود برجامعه نیستند، یک گروه ویژه با منافع حکومتی خاص خود قدرت را به دست می گیرد. این توصیف وضعیت ایران و دولت برخاسته از انقلاب بهمن از دید راه کارگر بود که در آن، بورژوازی ضعیف و عقیم ایران از قدرت صوری ئی هم که در لوای دیکتاتوری شاه داشت خلع شده و فاقد هرگونه هژمونی و توان اعمال اراده بر جامعه بود. در طرف دیگر هم طبقه کارگر ناتوان تر از آن بود که بتواند این خلأ را به نفع خود پر کرده سکان تحولات انقلابی را به دست بگیرد.
»کاست حکومتی روحانیت «◄
از برجسته ترین و مجادله برانگیزترین تحلیل های منحصر به فرد راه کارگر، این بود که قدرت دولتی نه در دست بورژوازی »کاست حکومتی « – یا آنطور که همه دیگران می پنداشتند – در دست این یا آن لایه خرده بورژوازی، بلکه در دست یک در حقیقت، آن گروه اجتماعی با منافع حکومتی خاص خود که دولت استثنائی و .»کاست حکومتی روحانیت «است: به تشریح و »کاست حکومتی « بناپارتی را ایجاد می کرد، روحانیت شیعه با رهبری خمینی بود. جزوه ای با عنوان توضیح این مفهوم و مصداق آن در رابطه با قبضه قدرت سیاسی به دست بخشی از روحانیت پرداخت و این توضیح هم داده شد که راه کارگر روحانیت را یک کاست مشابه سیستم کاستی درهندوستان نمی داند و موضوع شباهتی به کاست های هندوستان ندارد بلکه یک کاست حکومتی مورد نظر است که در آن نه همه روحانیت شیعه جزو کاست است و نه همه گفته نمی شد. فهم و قبول این تحلیل در آن زمان با »کاست روحانیت « به همین دلیل هم به آن –متعلقین به آن روحانی اند توجه به اندوخته محدود اکثر فعالین سیاسی ازادبیات چپ با مشکلات بسیاری روبرو شد و چپ های متعلق به گرایشهای را هم غیر طبقاتی و هم تحلیلی غیر مارکسیستی می نامیدند. »کاست حکومتی «دیگر، ترم
چشم انداز فاشیسی◄
از تحلیل های مهم راه کارگر پیشبینی چشم انداز فاشیسم بود. تحلیل تفصیلی راه کارگر در توضیح زمینه های اقتصادی و اجتماعی انقلاب، ماهیت طبقاتی قدرت سیاسی جدید، وظیفه آن در قبال نظام مسلط بهره کشی و چشم انداز جامعه در چند منتشرشد. در این جزوهها تاکید بر این بود که ۱۳۵۸در اواخر پائیز » فاشیسم، کابوس یا واقعیت؟ «جزوه پیاپی با عنوان به مشت آهنین دربرابر ، برای پاسداری از شرائط تسلط و بهره کشی سرمایه دارانه ، اسلامی برخاسته از انقلاب ِ حکومت انقلاب احتیاج دارد واین درحالی است که از قدرت عظیم بسیج توده ای هم برخوردار است، و با توجه به این مجموعه باید آژیر فاشیسم را به صدا درآورد. مشخصات عمومی برآمد فاشیسم در ایران که راه کارگر به آن ها استناد می کرد عبارت بودند از: نجات نظام سرمایه داری از خطر توده های خانه خراب و بر انگیخته یا به پا خاسته در یک شرائط بحرانی ( مثلا بعد از ویرانی ها و بیکاری های بعد از جنگ، یا در یک انقلاب) از طریق: برهم زدن صف بندی های طبقاتی با توسل به های تحت رهبری یک شخصیت کاریزماتیک؛ بسیج توده ها با یک ایدئولوژی فرا طبقاتی ّ پوپولیسم و تبدیل توده ها به گله ( ناسیونالیسم، نژادپرستی، یا مذهب)، در آوردن همه نهادهای دولتی، مدنی و خصوصی به انقیاد ایدئولوژی رسمی و حکومتی؛ وعده برآورده شدن همه خواسته های توده ها در صورت پیروزی بر دشمنان؛ دشمن تراشی های خارجی و روی آوری به نظامیگری و جنگ؛ سازماندهی گروه های رسمی و غیر رسمی ترور و ضربت؛ کشتار کمونیست ها و سندیکالیست ها و فعالان دموکرات؛ … و برخی دیگر از این ردیف خصائص عمومی فاشیسم. بعد ها که ماهیت جمهوری اسلامی برای همگان آشکار شد، نا باورترین هائی هم که پیشبینی راه کارگر را کابوس خود راه کارگر می پنداشتند، فهمیدند که فاشیسم
اسلامی، نه کابوس بلکه متاسفانه واقعیت بوده است.
شنای خلاف جریان◄
! «به محض تأسیس جمهوری اسلامی، راه کارگر با شعار موضع انقلابی خود نسبت به رژیم » زنده باد انقلاب ، رد ُ انقلاب م جدید و حرکت در راستای یک انقلاب دیگر را اعلام کرد و این در حالی بود که اکثریت مردم از رژیم جدید حمایت فعال می ) برای تاسیس ۱٩۷٩ ( اول آوریل ۱۳۵۸ کردند. رفقای ما از معدود فعالین سیاسی بودند که رفراندم دوازدهم فروردین نظام به شدت ضد دموکراتیک جمهوری اسلامی را تحریم و عیله آن افشاگری و تبلیغ کردند. و راه کارگر همچنین رفراندم قانون اساسی رژیم را تحریم کرد و رای دادن به اصل ولایت فقیه را رای دادن مردم به سلب حق حاکمیت، اختیار و اراده از خودشان در برابر نماینده خدا بر روی زمین دانست. راه کارگر اهداف ارتجاعی این اقدام و ، در جریان تسخیر سفارت آمریکا و گروگان گیری کارمندان آمریکائی سفارت هم رژیم خمینی را افشا کرد. »مبارزه ضد امپریالیستی «دروغین بودن
به »نه! «به قدرت سیاسی ضد انقلابی برآمده از انقلاب توده ای، با »نه! « به این ترتیب، راه کارگر از همان ابتدا با به همه طرفداران و توجیه کنندگان حکومت اسلامی و تئوریزه کنندگان چپ و راست »نه! «توهم سهمگین توده ها، و با داخلی و بین المللی حمایت از آن، حرکتی خلاف جریان را آغاز کرد. مبارزه سیاسی – ایدئولوژیک سنگین و پیگیر با حزب با »راه کارگر «آن، در راستای مبارزه همه جانبه »اکثریت «توده و با سازمان چریک های فدائی خلق و سپس جناح جمهوری اسلامی و مقاومت در برابر استقرار فاشیسم مذهبی بود که امثال حزب توده و فدائیان اکثریت، فرش قرمز شده از خون انقلابیون و دموکرات ها را زیر پایش باز کرده بودند. شنای بسیار دشوار در خلاف جریان، از یک طرف سرکوب خشن حکومتی، از طرف دیگر حملات سیاسی احزاب و سازمان های طرفدار رژیم خمینی، و از سوی دیگر تا مدت ها نا باوری و بی اعتمادی بخش بزرگی از توده های مردم را در پی داشت.
فعالیتهای عملی
)اقدام به انتشار نخستین شماره هفته ۱٩۷٩( ۵۸ راه کارگر پس از انتشار سلسله مباحثات نظری و سیاسی خویش از آذر نامه راه کارگر نمود. به دنبال انتشار نشریه و توزیع آن در سراسر کشور بود که آهنگ ایجاد کمیته ها و حوزه های تشکیلاتی و نیز هسته های هواداران سرعت گرفت و راه کارگر را به یکی از جریانات سراسری چپ انقلابی ایران مبدل نمود. راه کارگر جدا از فعالیت در میان طبقه کارگر و انتشار نشریه “اتحاد کارگران”، در میان دانشجویان، دانش آموزان، معلمان، دهقانان، راه کارگر دارای یک ِ ملیتهای تحت تبعیض و اقلیتهای مذهبی نیز فعالیت زیادی انجام داد. شاخه کردستان بخش نظامی نیز بود که در حد توان خود سعی میکرد در مقاومت جانانه خلق کرد ایفای نقش کند.
٢ ( ۶۰به دنبال سرکوبها و اعدامهای وسیع پس از سی خرداد ) و به دلیل ضربات رژیم به بخش انتشارات ۱٩۸۱ ژوئن ۰ ) انتشار هفته نامه راه ۱٩۸۱ (سپتامبر ۶۰و تدارکات سازمان و نیز مخاطرات امنیتی ناشی از توزیع نشریه، از پائیز سال کارگر متوقف گردید اما کمی بعد و به دنبال استقرار اکثریت اعضای سازمان در محلات کارگری و فقیرنشین، کمیته های سازمان در برخی نواحی و استانها اقدام به انتشار نشریات محلی کردند که به مدت چند سال در مناطقی مثل خوزستان، اصفهان، گیلان، مازندران، قزوین- کرج، برخی مناطق تهران و … منتشر میشدند. ضمن اینکه در تشکیلات کردستان ( نشریه ریگای کریکار) و در تشکیلات بلوچستان ( نشریه کاری راه) و در تشکیلات خارج ( نشریه پیام کارگر) به دلیل برخورداری از امکانات پشت جبهه ای و برون مرزی، چند سال بیشتر از کمیته های دیگر به فعالیت خود ادامه دادند. )اولین شماره ۱٩۸٤(مارس ۱۳۶۳با فراهم شدن امکان اعزام تعدادی از کادرها و اعضای سازمان به خارج، از فروردین ماهنامه سیاسی راه کارگر آغاز به انتشار نمود. ضمن اینکه در همانسال گاهنامه تئوریک راه کارگر و از سال ) بولتن اطلاعاتی راه کارگر نیز منتشر گردیدند .در حال حاضر سازمان ما دو گاهنامه به نامهای ” تکبرگی ۱٩۸٥(۱۳۶۴ راه کارگر” و ” بولتن مباحثات نظری راه کارگر” منتشر مینماید که گزیده ای از مقالات مندرج در سایت سازمان : . می باشد www.rahekaregar.com
) فعالیت رادیویی موج کوتاه خود را با نام ۱٩۸۶ (اکتبر ۱۳۶۵ سازمان ما از آبان ، رسانه ای ِ در سایر عرصه های کار رادیو “صدای کارگر” در نواحی مرزی کردستان عراق آغاز کرد. این رادیو به دلیل حمله امریکا ( جورج بوش پدر به ) مدت ۱٩٩۱(۱۳۷۰ عراق) و وخیم شدن اوضاع امنیتی در مرزهای کردستان ایران و عراق در اواخر تابستان سال ٢ (مارس ۱۳۷٩ کوتاهی تعطیل شد، اما چند ماه بعد مجددا آغاز به فعالیت نمود و تا اسفند ) به کار خود در کردستان ۰۰۱ عراق ادامه داد. بعد از مدتی تعطیلی، به دنبال پدید آمدن امکانات اینترنتی و ماهواره ای، رادیوی ما مجددا از سال ۱۳۸۱(٢ ٢ (۱۳۸۷ ) آغاز به فعالیت نمود و از سال ۰۰٢ )علاوه بر پخش برنامه های رادیویی از طریق اینترنت، ۰۰۸ پخش برنامه های تلویزیونی نیز به فعالیتهای سازمان ما اضافه شد. این فعالیت تلویزیونی علاوه بر پخش چند ساعت برنامه در هفته از طریق سایت اینترنتی خود و نیز یوتوب و سایر شبکه های اجتماعی، در حال حاضر رو به ایران، هفته
ای چهار ساعت از طریق ماهواره ، برنامه های خود را پخش میکند. سازمان ما از بدو تاسیس، هم به دلیل شرایط امنیتی و هم اساسا به دلیل حاکم بودن درک مناسبات بوروکراتیک بر تشکیلات، بوروکراتیک و عدم – مناسبات فوق سانترالیستی و فرقه ای ِ از برگزاری کنگره سازمانی خودداری ورزید. غالب بودن ۱۳ پایبندی به ساز و کارهای دمکراتیک، متاسفانه سبب بروز بحران تشکیلاتی در سال ۶۷(۱ ) شد. این بحران در ٩۸۸ شرایطی رخ داد که از مدتی قبل روند برگزاری انتخابات در واحدهای سازمان در خارج از کشور و نیز برگزاری کنفرانس )] برای انتخاب اعضای کمیته خارج شروع شده بود. با این همه شوک ناشی از ۱٩۸۷( ۶۶ تشکیلات خارج [تابستان ۱٩۸ (۶۷بحران تشکیلاتی سال – ) باعث شد که بتدریج شرایط برای نقد مناسبات تشکیلاتی بوروکراتیک و مبانی نظری ۸ سیاسی استالینیسم در سازمان ما فراهم آید. در پی این رویکرد مثبت بود که نخستین کنگره سازمان در تابستان ۱۳۷۰(۱٩ ) در اروپا برگزار شد، تا هم دو نهاد مرکزی سازمان یعنی کمیته مرکزی و کمیسیون مرکزی نظارت و ٩۱ بررسی شکایات را انتخاب کند و هم برنامه و اساسنامه سازمان را به تصویب رساند. این کنگره با نقد مبانی نظری و سیاسی خوانش استالینیستی از سوسیالیسم، به تحلیل چرایی شکست “سوسیالیسم واقعا موجود” پرداخت و تاکید نمود که سوسالیسم بدون دمکراسی عمیق و آزادیهای بی قید و شرط اندیشه، بیان و تشکل، برای ما معنایی ندارد و عروج مجدد سوسیالیسم در گرو گسست کامل از سوسیالیسم بوروکراتیک و غیردمکراتیک میباشد.
۱۳۷ در کنفرانس فوق العاده سازمانی در سال ٢ (۱٩ ) که برای شفافیت بخشیدن به سیاستهای اتحاد و ائتلافی سازمان ٩۳ تنی چند از اعضای سازمان حول برخی مبانی نظری و سیاستهای ائتلافی به نگاهی متفاوت از نظر ،فراخوانده شده بود ۱۳۷ رسمی سازمان اعتقاد داشتند. در جریان برگزاری کنگره سازمان در تابستان ۵ (۱٩ ) با آنکه بخش قابل توجهی ٩۶ از این رفقا تمایلی به جدایی از سازمان نداشتند به دلیل عدم نرمش ِ برخی از نیروهای سازمان، ناچار به جدایی شدند .
٢ (۱۳۸۱سازمان در کنگره هفتم در تابستان ) با تصویب سندی تحت عنوان: “باز هم خانه تکانی کنیم” ضمن نقد ۰۰٢ از کلیه رفقای اخراجی و ۶۰مجدد مناسبات بوروکراتیک حاکم بر سازمان و پوزش خواهی از اخراجها و جدایی های دهه جداشده خواست که چنانچه کماکان به پیکار برای آزادی و سوسیالیسم باور دارند دوباره به صفوف سازمان بپیوندند و ما صمیمانه دست آنها را به گرمی می فشاریم. بوروکراتیک از مناسبات – سیاسی و تشکیلاتی، درک هرمی –اما متاسفانه و علیرغم این دستاوردهای بزرگ نظری سازمانی کماکان جان سختی میکرد و اینجا و آنجا خود را جلوه گر می ساخت. به همین دلیل، همزمان با سی امین سالگرد ٢ (۱۳۸۸ در تابستان ۱۴تاسیس سازمان و در آستانه کنگره )، به دلیل اختلاف حول ضوابط کار جمعی و رسانه ای ۰۰٩ و نیز اختلاف روی حقوق دمکراتیک اعضای سازمان و مبانی اساسنامه ای، سازمان ما مجددا دچار بحران شد و طی ، پیش از ۱۴ آن نیمی از رفقای سازمان علیرغم مخالفت شدید ما با جدایی و تقاضا برای حل و فصل اختلافات در کنگره کنگره با صدور اعلامیه ای جدایی خود را اعلام کردند. پس از این انشعاب برای چهار سال هر دو بخش راه کارگر از امضای سازمان کارگران انقلابی ایران استفاده میکردند منتها آن رفقا با امضای هیات اجرایی و ما با امضای کمیته مرکزی. ٢ (۱۳٩۰ [تابستان ۱۶در کنگره )] سازمان ما با هدف دمکراتیزه تر کردن بیشتر حیات تشکیلاتی، اساسنامه خود را ۰۱۱ تغییر داد و اساسنامه جدیدی را به تصویب رساند که همراه برنامه سازمان در سایت راه کارگر موجود است. همچنین ما از ۱ (۱۳٩٢ بهمن ٢٢تاریخ ٢ فوریه ۱ و برگزاری یک رفراندم درون سازمانی، تصمیم ۱۸ ) به دنبال تقاضای کنگره ۰۱٤ گرفتیم که برای جلوگیری از تشابه اسمی با رفقای جدا شده، اسم سازمان خود را از سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) به اسم اولیه در هنگام تاسیس یعنی “سازمان راه کارگر” برگردانیم. البته باید افزود که در طول حیات سازمان، محافل و بخشهایی از فعالین چپ نیز به سازمان ما ملحق شدند که میتوان به ،)۸۱-۸۰(۶۰ تا ۵٩پیوستن محافلی از چپ در جنوب شهر تهران، منطقه کنگاور و منطقه قشقایی در فاصله سالهای ۱٩۸ (مارس ۱۳۶۶ )، ” منشعبین از حزب توده” در اسفند ۸٤(۶۳گروه راه فدایی در سال )، جداشدگان از حزب توده ۷ ۱ (۱۳۶۷پیرو” بیانیه ما” در دی ماه )، جمعی از کادرها و اعضا و هواداران سازمان فدائیان خلق ( اکثریت) در ۳۸۸ ۱ (مارس ۱۳۶٩فروردین ماه ) اشاره کرد. ٩۸۰
*******************
۱ (۱۳۶۱در سال ) سازمان ما به نقد تشکیلات مبلغ پرداخت و با اتخاذ سمتگیری توده ای، فعالیت در محل کار و ٩۸٢ زندگی کارگران و زحمتکشان را اولویت اصلی نیروهای سازمان در داخل قرار داد:
* انبوهی از زنان و مردان فعال در سازمان ما بخاطر افشای رژیم جمهوری اسلامی و در جریان سازماندهی کارگران و تن از اعضای کمیته مرکزی ٩زحمتکشان برای مبارزه در راه آزادی و سوسیالیسم، زندانی، شکنجه و اعدام شده اند که از جمله رفیق علیرضا شکوهی دبیر اول کمیته مرکزی سازمان- جزو آنها بوده اند. اسامی صدها تن از این رفقا و شرح – حال بسیاری از این عزیران در کتاب آلبوم جانباختگان سازمان و نیز در بخش ” یاد یاران” در سایت راه کارگر درج گردیده است .
* در شرایطی که چپ رادیکال ایران دچار پراکندگی است و با پایه طبقاتی خود پیوند محسوسی ندارد، سازمان ما پروژه ژه نیروهای چپ ِ استراتژیک اتحاد و همکاری قطب چپ رادیکال را جزو وظائف مهم خویش قرارداده است. در این پرو انقلابی علیرغم اختلافات شان، حول اشتراکات شان برای سرنگونی جمهوری اسلامی و سازماندهی جنبش های کارگری و اجتماعی برای گسترش گفتمان و بدیل سوسیالیستی زحمتکشان مبارزه میکنند. شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در شرایط کنونی نمونه ای از این اراده برای همگرایی و همکاری در طیف چپ انقلابی ایران محسوب می شود.
چه می خواهیم؟
* سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی عبور از سرمایه داری با چشم اندازی سوسیالیستی بر پایه موازین زیر: * تدوین قانون اساسی جدید، انتخابی بودن همه مقامات و حق فراخوان آنها ، حق رای عمومی، همگانی، آزاد، مخفی و همه شهروندان نه فقط درمحدوده ساختار، بلکه همچنین برای تعیین و تغییر نظام سیاسی از طریق به کار گیری همه ِ برابر اشکال مشارکت مستقیم توده ای، بمثابه وجهی حیاتی از دمکراسی و سوسیالیسم. انکار حق مردم به عنوان مرجع تاسیس و تغییرنظام، نماد تجربه سوسیالیسم شکست خورده قرن بیستم و تحمیل استبداد دیگری به نام طبقه کارگر و سوسیالیسم است. * تاسیس دولت کارگری مبتنی بر خود حکومتی دمکراتیک وسیع توده ای و سوسیالیسمی که عمیقا مشارکتی، فمنیستی و اکولوژیستی باشد. * آزادی بی قید و شرط اندیشه، بیان و تشکل * حق ملل برای تعیین سرنوشت خود از جمله حق جدائی * اتحاد داوطلبانه ملل ساکن ایران در ساختاری مبتنی بر فدرالیسم دمکراتیک *ممنوعیت هر نوع حکومت ایدئولوژیک یا تک حزبی * برابری زنان با مردان در همه عرصه ها و از میان رفتن امتیازات و فرهنگ مردسالاری و پدر سالاری و نیز برسمیت شناختن خق گرایش جنسی * ممنوعیت شکنجه و زندان سیاسی * لغو مجازات اعدام * آزادی کامل اطلاعات و اخبار و ممنوعیت سانسور * آزادی و استقلال کامل تشکلهای کارگری و حق کامل اعتصاب * آزادی احزاب سیاسی و به رسمیت شناختن تعدد احزاب از جمله برای طبقه کارگر * مالکیت اجتماعی بر کلیه مواضع کلیدی اقتصادی * دولت کارگری مبتنی بر شوراها و کمونهای مردم در شهرها و روستاها * مالیات تصاعدی بر درآمد و ارث * حق کار * حق مسکن * حق تندرستی و درمان * حق آموزش و پرورش * جلوگیری از تخریب محیط زیست * خلع سلاح کامل هسته ای و شیمیائی * برقراری یک نظم دموکراتیک و برابر حقوق در حوزه های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی در مناسبات بین المللی
چه می گوئیم؟
* سرمایه داری مسبب اصلی و بازتولید کننده دائمی نابرابری اقتصادی، اجتماعی و ، فقر و محرومیت توده ای و همه مصائب اجتماعی است. * میلیاردها انسان به بردگی کشیده شده توسط سرمایه داری، آینده ای در این نظام ندارند و تهاجم افسار گسیخته سرمایه داری به حداقل های زندگی مردم در سراسر جهان، مبارزه برای سوسیالیسم را بیش از هر وقتی به نیاز روز مبدل کرده است. * سوسیالیسم نه فقط اجتماعی شدن وسایل تولید و مبادله، بلکه اجتماعی شدن قدرت سیاسی نیز هست؛ یعنی حاکم شدن واقعی اکثریت جامعه بر همه عرصه های حیات خود و جامعه و تبدیل شدن توده های مردم به تصمیم گیرندگان واقعی حال و آینده و سرنوشت خود و جامعه. * دموکراسی سوسیالیستی، علاوه بر فرصت های برابر اجتماعی، خود حکومتی توده ای و نظارت و کنترل مردم در همه بعنوان حقوق – سطوح است. آزادی بی قید و شرط سیاسی و حق رای عمومی برای تاسیس، اداره و تغییر نظام سیاسی
اساسی شهروندی- و حق ملل برای تعیین سرنوشت خود از اجزاء همیشگی و تعطیل ناپذیر دموکراسی سوسیالیستی اند. سوسیالیسم بمعنی حاکمیت اکثریت استثمارشونده بر اقلیت استثمارگر و نظامی که در آن تکامل آزادانه هر فرد، شرط تکامل آزادانه همگان است، فقط می تواند بر پایه چنین دموکراسی همه جانبه ای واقعیت پیدا کند. این دموکراسی از تعریف سوسیالیسم و از اهداف سوسیالیسم تفکیک ناپذیر است. *- مبارزه برای سوسیالیسم از مبارزه برای رهایی زنان از نظام پدر سالاری و مردسالاری جدا نیست، انقلاب سوسیالیستی یعنی – به خودی خود رهائی زنان را تحقق نمی بخشد و دموکراسی سوسیالیستی هنگامی می تواند واقعیت پیدا کند که زنان نه تنها از حقوق برابر با مردان در قانون برخوردار و از تبعیضات جنسی آزاد شده باشند، بلکه –نیمی از جمعیت جامعه بطور مساوی با مردان در قدرت سیاسی شرکت داشته باشند. * هرگونه قیم مآبی بر توده ها از طرف هر حزب و هر دسته و هر شخصیتی، هر اندازه هم که مردمی و دلسوز توده ها باشد، نقض دموکراسی و در تناقض با سوسیالیسم است. * دولت کارگری، ادغام حزب کمونیست و دولت ( نظام تک حزبی ) و حکومت حزب و پیشاهنگان بجای توده ها نیست. * حکومت ایدئولوژیک ( چه مذهبی، چه مارکسیستی و چه غیر آنها ) مخدوش کننده صفوف طبقات ، نافی حاکمیت طبقاتی، منحرف کننده مبارزه طبقاتی کارگران و قاتل آزادی و دموکراسی است. * طبقه کارگر دارای گرایشات عقیدتی ، ایدئولوژیک و سیاسی گوناگون است. طبقه کارگر نمیتواند فقط دارای یک گرایش و یک حزب باشد. هیچ حزب کارگری صاحب تمامی حقیقت و سخنگوی همه اقشار طبقه کارگر نمیتواند باشد. باید تنوع گرایشات و تعدد احزاب کارگری را به رسمیت شناخت، و بدون چشم پوشی بر اختلافات، به اتحاد همه گرایشات کارگری در مبارزه علیه سرمایه داری و استبداد و وحدت جبهه کار در برابر جبهه سرمایه و ارتجاع اولویت داد. دیوارکشی های ایدئولوژیک، مذهبی، ملی، جنسی و نژادی در درون کارگران ، دوام نظام بردگی را تضمین میکند. * جنبش های توده ای اسلامی با گرایشات ضد دموکراتیک و واپسگرا در ایران و در منطقه از جمله محصول فقدان آلترناتیو بالفعل کارگری سوسیالیستی برای پاسخگویی به بحران اجتماعی و اقتصادی سرمایه داری در این کشورهاست. بدون حل این تناقض، نه تنها عدالت اجتماعی بلکه حتی ” دموکراسی ” بورژوائی و آزادی های سیاسی و شهروندی در این کشورها قابل حصول نیست. این تناقض فقط توسط نیروی اجتماعی چپ متکی به جنبش طبقاتی کارگران و زحمتکشان می تواند حل شود. و به همین دلیل، ما ضمن آنکه برای اتحاد چپ کارگری در ایران به منظور متحد کردن و به میدان آوردن بلوک طبقاتی کارگران و زحمتکشان حول منافع طبقاتی اشان تلاش می کنیم، خواهان نزدیکی و همکاری با نیروهای چپ کارگری در همه کشورهای اسلامی برای مقابله با اسلام گرائی و امپریالیسم هستیم و به آن اهمیتی استراتژیک میدهیم. * هرگونه همکاری با رژیم اسلامی یا تائید آن به بهانه ضدیت با امپریالیسم و همدلی و ائتلاف با جنبش های بنیاد گرای اسلامی به بهانه مخالفت با رژیم های استبدادی حاکم بر کشورهای اسلامی و یا تائید اسلام گرائی به بهانه مقابله با خارجی ستیزی و نژاد پرستی در غرب، سیاستی ضد دموکراتیک و ارتجاعی است. همچنانکه تکیه بر امپریالیسم و تائید مداخلات آن در امور داخلی کشورها، به بهانه مخالفت با استبداد و نقض حقوق بشر در این کشورها، خیانت به حق حاکمیت مردم، و خیانت به دموکراسی و حقوق بشر است. * یک مرکز واحد برای رهبری جهانی طبقه کارگر در شرایط فعلی مفید نیست. اما بین المللی شدن هر چه بیشتر سرمایه و ادغام بخش های مختلف آن ، همبستگی و هم پشتی بین المللی کارگران و زحمتکشان را به ضرورتی بیش از پیش حیاتی برای موفقیت مبارزات آنان در کشورهای مختلف مبدل کرده است. تبادل تجربه، همیاری و همکاری های عملی با بخش های مختلف جنبش جهانی کارگری از اولویت های مبارزاتی سازمان ماست.
************************* سازمان ما در طول حیات خود در کنار مواضع رادیکال و درستش، همچون سایر بخشهای جنبش کمونیستی ، از انحرافات و دیدگاههای نادرست چه در حوزه مناسبات تشکیلاتی و چه در حوزه مسائل نظری و سیاسی رنج برده است، اما راستای حرکت ما در جهت نقد این مواضع نادرست با هدف نزدیک شدن به آنچنان درکی از سوسیالیسم بوده است که به آزادی، برابری ، کرامت انسانی و خودحکومتی انقلابی و دمکراتیک توده ها باور داشته باشد.
سازمان راه کارگر ۱۳۹۶ – تیر 2017 ژوئن
——————————–
*پانویس: : منتشر نمود عبارتند از ۵۸ – اسامی کتابهایی که سازمان راه کارگر در سال سلسه بحث های راه کارگر
– ملاحظاتی در باره تئوری پیشاهنگ ۱ – “در برابر رویزیونیسم و تز سوسیال امپریالیسم ۲ – در پیرامون تئوری انقلاب و شرایط عینی انقلاب ۳ همچنین سلسله کتابهایی با عنوان” :فاشیسم، کابوس یا واقعیت؟ تحلیل کلی از وضعیت سیاسی کشور و ۵۸ – در سال نگاهی به چشم انداز آن “منتشر گردید .عناوین هر یک از این کتب عبارت بودند از : – طبقات و گروههای اجتماعی در آستانه انقلاب ۱ چگونه بوجود آمد ۵۷ – موقعیت انقلابی سال ۲ ) – توفان فرا میرسد (انقلاب ۳ ) – آنها که بر ما حکومت می کنند (در باره ماهیت و پایگاه طبقاتی دولت ۴ – نگاهی