۱۶ آذر روز پیوند دانشجو با جنبش کارگران ومحرومان، روز فریاد جنبش گرسنکان برای نان وآزادی است. جنبش دانشجویی در ایران ، در حالی به استقبال ۱۶ آذر مبرود که پژواک فریاد خیزش انقلابی آبانماه ،همچنان بگوش میرسد وحاکمان رژیم سرمایه داری اسلامی را به هراس مرگ انداخته است. دوسال پیش بود که درهمین روزها ، دانشجویان خود را صدای تاریخ خواندند. تاریخی که از انقلاب مشروطیت تا بحال خود را در نقش دانشجویان و روشنفکران ترقیخواه ، درسازمان دادن نهادهای مستقل کارگری و صنفی ، در مبارزه برای رهایی زنان و برابر حقوقی ، در مبارزه علیه رژیم ستم شاهی، در مبارزه برای جدایی کامل آموزش و از نهادهای دینی ومذهبی ، در مبارزه برای آزادی و اندیشه و بیان نشان میدهد. بی تردید این تلاشها بدون هزینه های سنگین زندان و شکنجه و اعدام وتبعید برای این فعالان این جنبش نبوده است.
علیرغم فشارهای امنیتی و پیگردهای حکومتی ، علیرغم زندانی بودن بسیاری از فعالان دانشجویی، باردیگر دانشجویان مبارز ایران در بسیاری از دانشگاههای کشور به استقبال روز دانشجو رفته اند. فرزندان کارگران ایران ، از خصوصی سازی دانشکاهها، تبدیل کردن دانشگاه به تجارتخانه وبخشی از حوزه های مال اندوزیهای مافیای حکومتی ، از سیاست تفکیک جنسی و اپارتاید اسلامی و محرومیت زنان از تحصیل در بسیاری از رشته ها ، از سلطه باندهای امنیتی – اطلاعاتی – آخوندی بر دانشگاه ودانشجو، از حذف رشته های اجتماعی و جامع شناسی و تغییر محتوای کتابها و دروس، از محرومیت ها وممنوعیت های هر دم فزاینده علیه فعالان دانشجویی ، از تبدیل دانشگاه به حوزه و قبرستان قربانیان جنگ به فغان در آمده اند. روزی نیست که دانشجو علیه این همه سیاستهای تبهکارانه رژیم اسلامی به اعتراض برنخیزد. روزی نیست که دانشجویی در همبستگی با اعتصابگران و معترضین کارگر و معلم وبازنشسته به میدان نیاید، روزی نیست که دانشجویی به جرم همبستگی با اعتراض مردمی، به جرم روشنگری و اعتراض به سیاست های ویرانگرانه حکومت اسلامی بازداشت وزندانی نشود ، روزی نیست که نام دانشجو با مبارزه برای عدالت و نان و آزادی گره نخورده باشد.
بی شک حضور گسترده ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار دانشجو که در سراسر کشور پراکنده اند، پتانسیل عظیمی برای عمومی کردن خواستها ، مطالبات و شعارهای جنبش کارگری و دانشجویی ، در پیوند جنبشهای بزرگ کارگری و معلمان و بازنشستگان ، جنبش دفاع از محیط زیست ، جنبش دفاع از حقوق انسانی ، جنبش زنان و جوانان ، جنبش ملیتهای ساکن ایران است. پیوندهای استوار دانشجویان با خانواده هایشان که عمدتآ از اقشار پائین جامعه هستند و پیوندهایشان با ۱۴ میلیون دانش آموز سراسر کشور که آنان را سرمشق خود می دانند، به این نیرو قدرت مؤثری برای ایجاد پیوندهای مبارزاتی علیه رژیم اسلامی سرمایه ، علیه استبداد، زورگوئی ونابرابری و نابردباری و برای ساختن دنیای بهتری می دهد. طبعا ابتکارات وتجربه های نوین مبارزاتی ، ارتباط آن با جهان امروز و بهره گیری از تکنیک های ارتباطی مدرن، می تواند به عنوان سرمایۀ ارزشمندی برای این جنبش در محکم کردن پل ارتباطی میان جنبشهای اجتماعی پیشرو وترقیخواه در کشور ما باشد. بی دلیل نیست که رژیم اسلامی از ابتدای به قدرت رسیدنش این جنبش و فعالان آنرا زیر شدیدترین سرکوبها و محرومیتها و تعرضات فاشیستی و دینی قرار داده است. روحانیت همواره جنبش دانشجویی و روشنفکری را دشمن دیرین خود میدانسته و همواره فتواهای آیت الله های آدمخوار اسلامی ، روشنفکران واستادان و معلمان و دانشجویان ترقیخواه را هدف کین ودشمنی وقتل قرار داده است.
درحالیکه دانشجویان بسیاری در زندانهای رژیم اسلامی محبوسند، در حالیکه بسیاری از دستگیرشده گان قیام آبانماه ، دانشجویان وفعالان دانشجویی اند که شمشیر جلادان اسلامی ودادگاههای تفتیش عقاید و شوهای تبهکارانه سیمای حکومتی آنها را نشانه گرفته است. در حالیکه بسیاری از قربانیان قیام آبان ، دانشجویان و دانش آموزان و فارغ التحصیلان دانشگاهها و مدارس کشورند، در حالیکه شهرهای ایران با اندوه سنگین خانواده های قربانیان قیام آبانماه همراه ومراسمهای خاکسپاری قربانیان این جنایات ،با شرکت گسترده مردم برگزارشده ،محاکمه رهبران رژیم اسلامی و سرنگونی کلیت رژیم اسلامی به فوری ترین ومبرم ترین شعار جنبشهای اجتماعی ایران تبدیل میشود .اینک که ۱۶ آذر ماه روز دانشجو فرا میرسد روز تاکید بر مطالبات اساسی مردم ایران برای آزادی و برابری واداره شورایی ، مبارزه علیه سیاستهای نئولیبرال ویرانگرانه وغارتگرانه ،مبارزه برای دفاع از حق برخورداری همه مردم از یک زندگی شایسته ودر رفاه ،کار ،مسکن آموزش ، بهداشت و تامین اجتماعی همگانی وقطع دست مذهب و دولت مذهبی از زندگی مردم است. خوشبختانه در سالهای اخیر جنبش دانشجویی با شعار »ما فرزندان کارگریم ،همراه آنها میمانیم»، نه فقط تعلق طبقاتی و اجتماعی شان را با طبقه کارگر اعلام کرده اند ، بلکه در همبستگیهای شریف با اعتصابات کارگران هفت تپه ، فولاد اهواز ، شرکت واحد ، هپکو، معلمان ، بازنشستگان ، ودر همیاری وحمایت از آسیب دیده گان اجتماعی ، حمایت از اسیب دیده گان زلزله سرپل ذهاب و سیل دراستانهای کشور شرکت کرده اند. بدین ترتیب جنبش دانشجویی، بعنوان وجدان بیدار مردمان ایران بمیدان آمده اند. در آستانه روز که صدها دانشجو در کنار هزاران جوان معترض در زندانها و جزو بازداشت شدگان خیزشهای آبانماه هستند. مراسم بزرگداشت ۱۶ آذر ، روز دانشجو، میبایست به سکویی برای همبستگی با قیام کنندگان آبانماه ، به سکویی برای اعلام خواستها ومطالبات برحق مردمان ایران ،به سکویی برای درخواست فوری آزادی زندانیان سیاسی وهمه ی بازداشت شده گان خیزش انقلابی آبانماه تبدیل شود. باید ۱۶ آذر، روز بایکوت و تحریم کامل وسراسری همه ی مراسمها و نمایشات حکومتی ، افشای شوهای اعتراف گیری و رجز خوانی های دولتی باشد. دانشکاه سنگر آزادی بوده وباید همچنان سنگر آزادی و دفاع از حرمت انسانی مردمان بماند. دانشگاه و جنبش دانشجویی باید یکصدا و متحد در مقابل حکومت قاتلان و غارتگران اسلامی ، همچنان صدای تاریخ باشد . صدای پیشرو ومسئولی که مصمم است همراه وهمصدا با جنبش بیدار کارگران و معلمان و بازنشستگان، مدافعان حقوق انسانی و مدافعان محیط زیست وحقوق ملل ساکن ایران، قیام آبانماه را به سرآغاز عبور از این دوران وحشت اسلامی کند. تنها از این طریق است که بزرگداشت جانباختگان ۱۶ آذر ، روز دانشجو معنا می یابد.
سرنگون باد رژیم سرمایه داری اسلامی
زنده وپاینده باد جنبش بیدار دانشجویی
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۱۴ آذر ماه ۱۳۹۸