در سالگرد جنبش آبانماه، جنبش نان وآزادی، ۲۵ مین کنگره سازمان راه کارگر برگزار شد . سالگرد جنبشی که با شمار عظیمی از قربانیان بخون غلطیده در خیابانهای شهرهای ایران، » نان وآزادی» را فریاد کرد. پس از گذشت دوسال از این کشتار خونین ، همچنان تعداد واسامی جانباختگان د رابهام است، همچنان بسیاری از بازداشت شده گان این جنبش در زندانند، همچنان مادران وخانواده های دادخواه این جنبش بزرگ و سراسری، حکومت اسلامی و همه ی سردمداران جنایتکار این کشتار بزرگ را مورد خطاب و نفرین قرار میدهند وخواهان حقیقت وعدالت ، محاکمه آمران وعاملان این کشتار وحشیانه مردم بیدفاع ومعترض هستندد.
همزمان برگزاری دادگاه یکی از عاملان قتلعام زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت، حمید عباسی (نوری) و شهادت زندانیان رسته از دارهای جنایت اسلامی، در سوئد ، وآغاز ریاست جمهوری یکی از آمران قتلعام زندانیان سیاسی ابراهیم رئیسی ،باردیگر شبح کشتارها ونامهای اعدام شده گان دهه ۶۰ وفریاد دادخواهی مادران وخانواده های خاوران را در جهان ما پژواک میدهد. اینک فریاد خاوران با خانواده های کشته شده گان دی ماه ۹۶، آبان ماه ۹۸ و قربانیان هواپیمای اکراینی، بهم پیوند میخورد . این بهم پیوستن خانواده ها ی قربانیان جنایات چهار دهه حکومت اسلامی، با جنبشهای مطالباتی واجتماعی ، ایران را در شرایط کشتار کرونایی، به پایتخت اعتراضات و جنبشهای تغییر وضع موجود در جهان تبدیل کرده است.
تلاشهای بی وقفه و شجاعانه خانواده های زندانیان سیاسی و قربانیان جنایات چهار دهه ، خصوصا کشتار دهه خونین استقرار حکومت اسلامی ،عاملی شد که سیاست سرکوب و سکوت و سانسور ، انکار و دروغ وفریب، به عقب رانده شود وراه برای آشکار شدن حقیقت ، مقاومت علنی و گسترده وهمبستگیهای شجاعانه باز شود، خاورانهای آشکا روپنهان آشکار شود و مبنا و آغازی برای کارزار دادخواهی مردم ایران علیه خبرگان آدمخوارشود. پرچمداران این پایداری و مقاومت وایستادگی، مادران خاوران ، مادر لطفی ها، مادرریاحی ها ، مادر بهکیش ها ،مادر پرتویی ها ، مادر رضایی جهرمی ها ، مادر معینی ها ومادر قائدی ها و… بودند که نشانه های فرزندان وعزیزانشان را دنبال کردند. این تلاشها بود که دهه خونین ۶۰ را با نگاهی دیگر به نسل جوان پس از انقلاب و جهانیان نمایاند. این تلاشها بود و هست که راهپیمایی خونین روحانیت حاکم را برای تحکیم قدرتش ، از طریق قتل عام دهها هزار مخالف به جهانیان آشکار کرد. دهه ای که از پشت بام مدرسه رفاه آغاز شد ، با دادگاهای شرع خلخالی و گیلانی و لاجوردی و موسوی ، نوروز سنندج ، کشتار فعالان خلق ترکمن ، سرکوب فعالان خلق عرب و بلوچ ،لشگرکشی ۲۸ مرداد به کردستان و اعدامهای گسترده پس از سی خرداد ۱۳۶۰ و… ادامه یافت و به تابستان ۶۷ و قتلعام خونین زندانیان سیاسی ختم شد .سپس دهه های دیگری از خون و جنون وجنایت ، در قتلهای سیاسی روشنفکران و نویسندگان وفعالان سیاسی، سرکوب وحشیانه کوی دانشگاه، سرکوب جنبش ۸۸، قیام دی ماه ۹۶ ، آبان ماه ۹۸ آفریده شد تا حتی نابودی رویاهای پرواز را در فضای ایران ، با موشک زدن به هواپیمای اکراینی وکشتار مسافران آن به نمایش گذارد. بی شک نباید نقش فتواهای خونین مذهبی در اعدامها وقتلهای سیاسی، در جهاد علیه مردکردستان،د رنعمت جنگ هشت ساله، در جاسوسی و تصفیه های خونین، در قتلعام زندانیان سیاسی در سال ۶۷، واینک فتوای ممنوعیت واردات واکسن کرونا و کشتار دهها هزار نفر از شهروندان کشور را نادیده گرفت. این راهپیمایی خونین آشکار کرد ومیکند که استقرار استبداد مذهبی و شکست انقلاب ۵۷ ، هرگز خواست عمومی مردم ما نبوده است. این رژیم هرگز نمیتوانسته است بدون داغ و دار و شلاق و شکنجه وفریب به حیاتش ادامه دهد. این صف عظیم قربانیان جنایات سیاسی ومذهبی، از بهایی وکمونیست ، کرد وعرب ، بلوج و لر وفارس، از مسئولان نظام گذشته تا فعالان سیاسی و مدنی ، از گروههای مختلف سیاسی ، از هنرمندان و نویسندگان و خبرنکاران ، از زن و مرد سند وگواه روشن این حقیقت است که رژیم اسلامی ، نشانه ای نیست جز این امر که رژیم اسلامی ،هزگز ربطی به مردمان ایران ومنافع آنان نداشته وندارد، این رژیم قرون وسطایی تبهکار وجنایتکار و غارتگر و ویرانگر، جز نابودی همه دستاوردهای انسانی مردمان ایران سیاست دیگری ندارد. باید این سیاست و این رژیم را درهم شکست.
در شرایطی که خشم واعتراض مردم علیه حکومت اسلامی وشخص خامنه ای در حال فزونی است ، خواست محاکمه او بجرم جنایت علیه بشریت، بخاطر فتوای کرونایی اش ، دستور حمله به هواپیمای اکراینی و کشتار آبان ۹۸ گسترده تر میشود. در حالیکه محاکمه ی حمید نوری در سوئد ، به دادگاهی علیه رئیسی و کمیسیون مرگ ورژیم اسلامی تبدیل شده است باید این خواست را به خواستی سراسری وهمگانی تبدیل کنیم. برای اینکه این جنایات فراموش نشوند ، بار دیگر تکرار نشوند ؛ نباید گذاشت آمران و عاملان این فجایع از دست عدالت بگریزند . باید شرایط محاکمه عادلانه و علنی آنان را فراهم کرد و آنانرا به جرم جنایت علیه بشریت و سازمان دادن یک نظام فاشیستی اسلامی ، سازماندادن تصفیه های خونین عقیدتی ،مذهبی ، سیاسی ، ملی و جنسیتی به محاکمه کشاند نباید گذاشت تاریخ خونین وجنایتباراسلامی ، باردیگر در کشور ما تکرار شود.
روشن شدن حقیقت دهه خونین ۶۰ و چهار دهه سرکوب و خون و وحشت و اضطراب ، برای ساختن کشوری آزاد و برابر ، برای شکستن زنجیره قتل و انتقام و جنایت، ضرورتی حیاتی است که جنبش دادخواهی،همه قربانیان جنایات سیاسی در ایران را در همه ی گونه ها و گرایشات سیاسی ،مذهبی، ملی، جنسی، فرهنگی در برگیرد. حنبش دادخواهی مردم ایران ، که سابقه ای طولانی و درازبه وسعت تاریخ مبارزه علیه استبداد و دیکتاتوری شاه و شیخ دارد. در اشکال متفاوت ، د رگوناگونی روشها و نگرشهای مختلف ادامه دارد. اگر قربانیان نظام اسلامی ، همه اقشار و گرایشات گوناگون سیاسی و عقیدتی ، فکری ومذهبی وملی هستند، اگر از بهایی و کمونیست و مسلمان، از عرب و آذری و کرد وبلوچ و فارس و لر وگیلک ، از زن ومرد، از دانشجو وکارگر ومعلم ، از جنبشهای ملی وزیست محیطی و فعالان اجتماعی وکارگری و معلمی ، از همه طیف های سیاسی، اسیران وقربانیان این نظام جنایت وتباهی بوده اند، پس باید مقاومت علیه این نظام را در ابعاد مختلف آن دید، آنرا برسمیت شناخت، ودر گستره وسیع وفراخ بدان پرداخت و جبهه وسیعی از دادخواهان وحامیان عدالت و آزادی وبرابری، از مخالفان اعدام و شکنجه وزندان سیاسی را سازمان داد وتلاش کرد که این سیکل ناقض جنایت وتباهی ومرگ شکسته شود. این فرصتی تاریخی برای مردم ایران است که به این سیکل خشونت و جنایت پایان دهند و تاریخی تازه واینده ای بهتر و انسانی تر برای فرزندان این کشور بسازند. قطعا مادران وخانوادهای خاوران ، نیروهای چپ وترقیخواه در این کارزار نقش ویژه وبی همتایی دارند که میتواند آنان را به مرکزوهسته اصلی این جنبش انسانی تبدیل کند. این وظیفه وضرروت را باید دریافت.
زنده و جاودان باد، یاد و خاطره همه جانباختکان راه آزادی و یرابری
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم
آبان 1400