اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه برای دومین روز پیاپی، فریاد تازه‌ای از دل طبقه‌ی کارگر ایران در برابر فساد، استثمار و نابرابری برپا کرده است. اعتصاب این بار کارگران نه فقط درباره حقوق، بلکه در اعتراض به فساد گسترده و سوءاستفاده از منابع اختصاص یافته به وعده‌های غذایی، نشان از خشم عمیق نیروی کار دارد. روزانه ۴۵۰ هزار تومان برای وعده غذایی هر کارگر به پیمانکار پرداخت می‌شد، اما اکنون تنها ۶۰ هزار تومان به کارگران داده می‌شود؛ در حالی که در شرکت‌های توسعه نیشکر این مبلغ ماهانه به ۶ میلیون تومان می‌رسد. کارگران نیشکر هفت تپه با اراده‌ای جمعی، در اعتراض به دزدی و سوء‌استفاده‌ی آشکار از بودجه‌ی وعده‌های غذایی، دست از کار کشیده‌اند و صفی واحد در برابر پیمانکاران و مدیران فاسد بسته‌اند.
این اعتصاب تازه، ادامه‌ی سلسله‌ی مبارزاتی است که کارگران نیشکر هفت‌تپه در سال‌های گذشته رقم زده‌اند. از سال ۱۳۹۷ تاکنون، این کارگران با اعتصاب‌ها و تجمعات گسترده‌ی خود، به یکی از نمادهای آگاهی و مقاومت طبقاتی در ایران تبدیل شده‌اند. در آن سالها، خصوصی سازی فاسد شرکت، بدهی‌های کلان، اخراج کارگران، و سرکوب فعالان کارگری، فریاد اعتراض را به اوج رساند. شعار تاریخی «نان، کار، آزادی، اداره‌ی شورایی» از دل همین مبارزه برخاست و به نشانه‌ی آگاهی انقلابی طبقه‌ی کارگر تبدیل شد. کارگران هفت‌تپه با تشکیل مجامع عمومی، انتخاب نمایندگان از میان خود و دفاع از حق اداره‌ی شورایی، الگویی عملی از سازمانیابی مستقل طبقاتی پدید آوردند. رژیم جمهوری اسلامی با سرکوب، بازداشت و پرونده‌سازی تلاش کرد این حرکت را درهم بشکند، اما هر بار، کارگران با قدرت بیشتری به میدان بازگشتند. آن‌ها ثابت کردند که آگاهی طبقاتی را نمی‌توان زندانی کرد و صدای برابری طلبی و آزادیخواهی را نمی‌توان خفه کرد.
امروز، اعتصاب دوباره‌ی کارگران هفت‌تپه در بستری گسترده‌تر از گذشته جریان یافته است. فقر، گرانی، تورم، ناامنی شغلی، و سقوط معیشت، میلیو‌نها کارگر و زحمتکش را به لبه پرتگاه برده است. دولت سرمایه‌داری با اجرای سیاست‌های خصوصی‌سازی، حذف یارانه‌ها و سپردن بخش‌های کلیدی اقتصاد به پیمانکاران و نهادهای وابسته به قدرت، سفره‌ی مردم را غارت کرده و ثروت اجتماعی را در دست اقلیتی کوچک متمرکز کرده است. شرکت نیشکر هفت‌تپه نمونه‌ی بارز همین سیاست است. این اعتصاب فقط فریاد جمعی از کارگران یک مجتمع تولیدی نیست، بلکه بازتاب خشم و آگاهی کل طبقه‌ی کارگر در برابر ساختار استثمار و غارت است. امروز این فریاد با اعتراض بازنشستگان در خیابانها، اعتصاب معلمان در مدارس، مبارزه‌ی زنان علیه ستم و تبعیض، و خشم کارگران پروژه‌ای نفت، فولاد، معدن و خدمات دردی مشترک و طبقاتی است. بازنشستگان با شعار «فریاد، فریاد از این همه بیداد» در برابر سیاست‌های ریاضتی ایستاده‌اند. معلمان در چند سال اخیر با اعتصابات سراسری خواهان آموزش برابر و کرامت انسانی شده‌اند. زنان در خیابانها و محیط‌های کار با شجاعت در برابر ستم جنسیتی مقاومت کرده‌اند. کارگران فولاد اهواز با پایداری در برابر خصوصی‌سازی و اخراج‌ها مبارزه کرده‌اند.
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست” حمایت کامل خود را از اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه اعلام می‌کند و بر این حقیقت تأکید می‌گذارد که این مبارزه، بخشی جدایی ناپذیر از پیکار سراسری طبقه‌ی کارگر علیه سرمایه‌داری، خصوصی‌سازی و استبداد دولتی است. شورا خواستار پاسخگویی فوری مسئولان، تأمین کامل مطالبات کارگران، لغو پیمانکاری های استثماری، بازگرداندن کنترل تولید به شوراهای واقعی کارگران و آزادی بی‌قید و شرط فعالان کارگری زندانی می‌شود.
زنده باد اعتصاب کارگران نیشکر هفت‌تپه!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
۲ آبان ۱۴۰۴ / ۲۴ اکتبر ۲۰۲۵
امضاها: اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت