پیدا کردن “گردن برای طناب دار” تنها سیاستِ رژیم ایران، اما اعدام “نوید”، امید را نخواهد کشت
رژیم اسلامی سرانجام تصمیم گرفت در هراس از اوجگیری کمپین بین المللی اعتراض به حکم اعدام نوید افکاری،سراسیمه جان او را بگیرد و شنبه ساعت 10 شب با تدابیر شدید امنیتی پیکر بی جان نوید را در روستای سنگر از توابع شهرستان سپیدان استان فارس برای همیشه به خاک بسپارد، غافل از اینکه یاد و راه نوید و دهها هزار جانباخته طول حیات 41 ساله جمهوری اسلامی، ماندگار خواهد بود و مبارزه برای آزادی و برابری و بزیر کشیدن رژیم جنایت و غارت تا آخرین نفر، تا اخرین نفس، تداوم خواهد داشت.
جرم نوید افکاری و دو برادرش این بود که در اعتراضات مردمی مرداد ماه 1397 شرکت داشتند. اعتراضاتی علیه موج گرانی و فقر و فلاکت! نوید افکاری متولد 1372 یکی از قهرمانان کشتی ایران بود و در عین حال کارگر گچکار.
او را به اتهام ساختگی قتل یک مامور امنیتی رژیم در شهریور ماه 1397 دستگیر میکنند و تحت شدیدترین شکنجه ها قرار میدهند که در جریان آن کتف او میشکند. شکنجه گران رژیم اسلامی برای اعتراف گیری اجباری، دو برادر و دیگر اعضای خانواده او را نیز دستگیر میکنند و شهود قلابی برای سنگین کردن پرونده اش دست و پا میکنند. شهودی که به گفته بابک پاک نیا وکیل مدافع در ایران، یکی اعتراف کرد که برای اولین بار نوید را در دادگاه دیده و قبلا او را ندیده است و دیگری از شهادت خود برگشت. اما رژیمی که نگران عروج مجدد خیزشهای مردمی و انقلابی در ایران است ، هدفش اثبات یا عدم اثبات بیگناهی یک زندانی نیست، خود نفس شرکت این قهرمان کشتی و زحمتکش معترض در اعتراضات ضدحکومتی کافی است تا جان او را بگیرند تا از این طریق به خیال خام خود موجی از رعب و وحشت را در جامعه و میان مبارزان پمپاژ کنند. بی دلیل نبود که نوید افکاری در آخرین پیام صوتی خود از درون زندان “عادل آباد” شیراز گفت که آنها “دنبال گردن برای طناب دارشان میگردند” او از درون شکنجه گاه فریاد زد که در قرن 21 دارند یک انسان بیگناه را به پای چوبه دار میفرستند.
ظاهرا رژیم بحران زده که خود را بر لبه پرتگاه می بیند طناب دار و شکنجه و زندان را تنها سیاست راهبردی خویش برای حفظ حاکمیت می بیند. حاکمیتی که در اوج سرکوب، شاهد یکی از پردامنه ترین جنبش های کارگری ایران است.
اعدام جنایتکارانه نوید افکاری و محکوم کردن دو برادرش به سی تا 55 سال زندان، در شرایطی صورت میگیرد که به نحو کم سابقه ای بسیاری از ورزشکاران و هنرمندان و نهادهای بین المللی از جمله کمیته بین المللی المپیک، فدراسیون جهانی کشتی، اتحادیه جهانی ورزشکاران و … اعتراض خود را به حکم اعدام نوید اعلام کرده بودند و خواهان لغو این حکم جنایتنکارانه شده بودند. هشتاد اتحادیه و سندیکای کارگری جهان نیز در بیانیه مشترکی خواهان لغو همه احکام اعدام توسط جمهوری اسلامی شدند. سازمان ما همدردی عمیق خود را به خانواده و دوستان نوید افکاری اعلام میکند.
واقعیت این است که رژیم اسلامی با پدیده نسبتا جدیدی روبرو شده است: کارزارها و کمپین های وسیع بین المللی و توفان های توئیتری! در دهه خونبار شصت در جریان اعدام هزاران زندانی سیاسی، امر اطلاع رسانی و نیز افشاگری پیرامون آن جنایات به دشواری صورت میگرفت و بسیار کم دامنه بود، اما اکنون به مدد شبکه های اجتماعی، هر جنایت رژیم به سرعت زیر ذره بین و نورافکن قرار میگیرد و بازتاب جهانی پیدا میکند و این هراس رژیم را برانگیخته است. این رژیم اما معتقد است فقط از طریق این جنایات در خیابانها و زندانها است که میتواند حاکمیتش را حفظ کند و از عروج خیزشهای مردمی همچون دیماه 96 ، مرداد 97 و آبان و دی 98 جلوگیری کند. اما اگر اعدام دهها هزار زندانی سیاسی در طول دهه شصت توانست از پیوستن میلیونها زن و مرد و جوان به صف مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی جلوگیری کند اعدام نوید و نویدها هم در دور جدید خواهد توانست رژیم ایران را به تداوم خلافت اسلامی و به سکوت کشاندن مردم فلاکت زده امیدوار کند. اما میدانیم که چنین نخواهد شد و منطق مبارزه سیاسی و طبقاتی، به ناگزیر نسل جدیدی از فعالین جنبش را بازتولید خواهد کرد.
برچیده باد بساط زندان و شکنجه و اعدام
پیش به سوی اعتصابات عمومی و سراسری
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری
زنده باد آزادی ، زنده باد سویالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۳ شهریور ۱۳۹۹