ابراز وجود دو تن از پادوهای جمهوری اسلامی در خارج از کشور نشان دهنده گوشه ای از طرح های جدیدی است که دستگاه های اطلاعاتی رژیم برای مقابله با جریان های اپوزیسیون دنبال می کنند. ناصر یاراحمدی و هما کلهر که قبلاً زن و شوهر بودند و در سال های اولیه انقلاب در «سازمان راه کارگر» فعالیت می کردند ، پس از دستگیری در شهریورسال ۱۳۶۱ به عناصر تواب تبدیل شدند و همکاری همه جانبه ای را با بازجویان و شکنجه گران و مسؤولان اطلاعاتی جمهوری اسلامی شروع کردند. مخصوصاً ناصر یاراحمدی در شناسایی ، تعقیب و دستگیری بعضی از فعالان راه کارگر و دیگر سازمان ها و جریان های چپ و کمونیست نقش تعیین کننده ای داشت. او سال ها عملاً به عنوان دستیار مأموران اطلاعاتی و امنیتی رژیم برای شکار مبارزان انقلابی کار می کرد و در شناسایی و دستگیری شمار زیادی از آن انسان های آزاده در شهرهای مختلف کشور نقش مهمی داشت که کافی است از آن میان نام این شهیدان سرفراز را به یاد داشته باشیم:
یوسف آلیاری، نورالدین ریاحی، علیرضا شکوهی ، غلام ابراهیم زاده، مقصود فتحی، حسن اردین، علیرضا تشید، علیرضا زمردیان، مصطفی فرهادی، رضا ستوده، رضا نعمتی، هبت الله معینی، احمد والی، منوچهر سرحدی زاده، اکبر نعمتی، فرج اله سعیدی (بیوک) ، اینها و ده ها مورد که ما در صدد شناسایی آنها هستیم.
گرچه این دو نفر اکنون خود را مخالف جمهوری اسلامی قلمداد می کنند ، ولی ما راه کارگری ها معتقدیم دستان آنان چنان خونین است و پیوند آنها با آدم کشان جمهوری اسلامی چنان روشن است که گسست آنها از نهادهای اطلاعاتی این رژیم آدمخوار بسیار دشوار است و هر نوع خوش بینی نسبت به آنها اشتباهی بزرگ.
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
شنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۹ برابر با ۳ اکتبر ۲۰۲۰
اگر راه کارگر ریگی در کفش ندارد چرا بعد از 38 سال بفکر ” افشا” !؟ گری افتاده است؟
ممکن است راه کارگر بما بگوید که حتا همین امروز چند در صد از اعضایش اکثریتی و توده ای
“سابق”!؟ هستند.