روز جهانی معلم را گرامی میداریم!
کرم شب تاب گفت: رفیق خرگوش! من همیشه میکوشم مجلس تاریک دیگران را روشن کنم اگر چه بعضی از جانوران مسخرهام میکنند و میگویند با یک گل بهار نمیشود و بیهوده میکوشی با نور ناچیز جنگل را روشن کنی.
خرگوش گفت: این حرفها مال قدیمیهاست ما هم میگوییم هر نوری هر چقدر هم ناچیز باشد بالاخره روشنایی است.
“عروسک سخنگو از صمد بهرنگی”
۲۴ سال پیش سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد ( یونسکو) در طی نشستی از وزرای آموزش و پرورش که ۱۳۵ کشور عضو را دربرداشت، در شهر ژنو، پنجم اکتبر (مطابق با ۱۴ مهر) را بهعنوان روز معلم نامگذاری کردند.
هدف از نامگذاری این روز ارتقا و تعالی آموزش و پرورش و نیز بهبود و احترام هر چه بیشتر و رسیدگی به چگونگی زندگی معلمان به جهت رسیدن به دورنمای بهتر آموزش و پرورش بود. همچنین تاکید شد که این روز بهانهای برای شنیدن نظرات و مشکلات معلمان در سراسر دنیا توسط دولتها باشد.
هرچند هنوز در نزد دنیای سرمایه محور “به آموزش و پرورش به شکل واقعی” پرداخته نشده است و ما همچنان با جهانی مملو از فقر، جنگ، اختلاف طبقاتی، نژادپرستی، ناسیونالیسم و… مواجهیم.
اما با همهی این موانع، هستند کشورهایی که حداقلهایی را برای بهبود وضع آموزش و پرورش در نظر گرفتهاند که آن نیز بازتاب فعالیت معلمان بوده است از جمله؛ اعتصاب معلمان لسآنجلس، هنگاهی که حدود ۳۰هزار معلم و کارمند آموزشی در مدارس در این اعتصاب شرکت کردند و اتحادیهی معلمان بعد از ۲۱ ساعت مذاکره با شهردار لسآنجلس به اهداف خود نائل گشتند. هیچ معلمی به دلیل اعتصاب و دفاع از دانشآموزان و حقوق خود مورد ارعاب و ضرب و شتم قرار نگرفت و یا زندانی نشد.
در این گوشهی دنیا ما در حالی به استقبال روز جهانی معلم میرویم که بهترین و دلسوزترین معلمان به دلیل نقد شرایط اسفبار آموزشی از جمله؛ پایین بودن حقوق معلمان، عدم امکانات به روز آموزشی، نبود فضای کافی در کلاسها، وجود مدارس کپری یا بسیار کهنه، کالایی شدن آموزش، خصوصی شدن مدارس، ترک تحصیل روز افزون دانش آموزان، وجود مافیای کنکور و ثمرهاش سرخوردگی و خودکشی دانشآموزان و نگاه ایدئولوژیک و دستوری به آموزش و پرورش، در این شرایط سخت کرونایی در زندانها بهسرمیبرند.
پنجم اکتبر به عنوان روز جهانی معلم به انتخاب یونسکو تاکیدش به شنیدن مشکلات و معضلات حوزهی آموزش و پرورش از دهان معلمان بود که رکن اساسی آموزش و پرورش هستند اما معلمان ما بدون هیچ تعاملی با دولتمردان در جهت رفع مشکلات آموزشی تمامی بار آموزشی را یک تنه تحمل میکنند، به بازنشستگی که میرسند با تمام دردهای جسمی و روحی که در طی ۳۰ سال انجام وظیفه تحمل کردهاند، به آنها همچون کالای تاریخ مصرف گذشته مینگرند و دولتمردان بر سر اندک افزایش حقوقشان جلسه میگذارند و در انتها با افزایش درصدهای ناچیز آنان را زیر خط فقر نگهمیدارند و با ترجیعبند یکنواخت “بودجه نداریم” خواهان تغییر شرایط بازنشستگان نیستند و ما شاهد حیف و میل شدن بودجههای کلان در ناکجاآبادهای بیهوده هستیم که هرگز کارآیی ندارند.
آری سخن گفتن از کودکان کار و اعتراض به کالایی شدن آموزش، امنیتی محسوب میشود و جزایش زندان است. اگر از رفع مشکلات معیشتی و بیمهای کارآمد که حق معلمان است، گفته شود انگ امنیتی بر خواستهها زده میشود. برای ما معلمان و بازنشستگان روشن است که بدون حمایت و همبستگی متقابل میان همهی بخشهای نیروی کار آموزشی، و همبستگی همهی نیروهای بخش آموزش با بخش های بهداشت و درمان، و کارکنان و کارگران بخش صنعت و خدمات، همچنین حفظ استقلال تشکلهای فرهنگیان و بازنشستگان و اجتناب از تبدیل شدن به ابزار مطامع جناحهای قدرت، امکان کسب نتیجه و دستیابی به موفقیتهای پایدار در مطالبهگری وجود ندارد. با در نظر داشتن همین رویکرد است که ما در روز جهانی معلم بر خواستههایمان پافشاری میکنیم.
ما معلمان و بازنشستگان بار دیگر تاکید میکنیم:
آزادی معلمان زندانی، بدون هیچ قید و شرطی از مطالبات ماست.
خواهان بسته شدن پروندههای امنیتی معلمان و لغو هرگونه نگاه امنیتی به ساختار آموزش و پرورش هستیم.
خواهان آموزش رایگان و نه خصوصی برای کودکان و نوجوانان هستیم.
ما در این شرایط ویژه، خواهان فراهم کردن تبلت یا گوشیهای هوشمند و نت رایگان برای دانشآموزان و معلمان در دورترین نقاط کشور هستیم؛ چرا که آموزش رایگان حق همگان است.
ما خواهان درمان رایگان برای بازنشستگان و شاغلین هستیم.
پیروزی ما در اتحاد و همبستگی ماست!
۹۹/۷/۱۱
اتحاد بازنشستگان